Queering Architecture: Methods, Practices, Spaces, Pedagogies
Niniejszy tom, zawierający wypowiedzi wielu znaczących osób w tej dziedzinie, odnawia dyskusję na temat tego, co oznacza mówienie o "queer" w kontekście architektury i oferuje świeże spojrzenie na metodologiczne i epistemologiczne wyzwania, jakie stawia to przed dyscypliną teorii architektury.
Architektura jako dyscyplina, zawód i praktyka użytkowa jest zawsze podporządkowana własnym ramom konceptualnym, które są uporządkowane. Odnosi się do budynków, ale także do infrastruktury myśli i wiedzy, do konwencji i taksonomii, do struktur zarządzania, hierarchii władzy i systemów administracji. Jak zatem można spojrzeć na queerujący dyskurs architektoniczny, skoro sam termin "queer", znany ze swojej nieuchwytnej, śliskiej natury, opiera się i atakuje taki porządek?
Podzielone na cztery podrozdziały eseje w tej antologii przedstawiają odrębną linię badawczą - metody, praktyki, przestrzenie i pedagogiki - aby pomóc w uszczegółowieniu proponowanego queerowania architektury. Ukazują one paradoksalną naturę tego przedsięwzięcia z różnych perspektyw - od kwestii mapowania teorii queer w architekturze; po kwestie queerowych archiwów architektonicznych lub ich braku; po niezachodnie wyzwania językowe dla samego terminu queer wraz z dekolonialnym podejściem do architektury poprzez rdzenność i krajobraz.
Queering Architecture nie tylko stanowi odważne wyzwanie dla normatywnych metod stosowanych w dyskursie architektonicznym, ale także odnosi się do paradoksalnej natury ustanawiania metodologii "queer". Niezbędna lektura dla teoretyków architektury i queer.
