John Eliot's Puritan Ministry to New England Indians""
John Eliot (1604-90) został nazwany „apostołem Indian”. Niniejsza książka przygląda się Eliotowi nie z perspektywy współczesnych protestanckich studiów „misyjnych” (podejście przyjęte głównie w poprzednich badaniach), ale w historycznym i teologicznym kontekście XVII-wiecznego purytanizmu.
Opierając się na najnowszych badaniach dotyczących migracji do Nowej Anglii, książka dowodzi, że Eliot, podobnie jak wielu innych migrantów, udał się do Nowej Anglii przede wszystkim w poszukiwaniu bezpiecznego schronienia, aby praktykować czyste zreformowane chrześcijaństwo, a nie nawracać Indian. Służba Eliota wśród Indian rozpoczęła się od fundamentalnej troski o nawrócenie nienawróconych, którą wyniósł z doświadczenia ruchu purytańskiego w Anglii.
W konsekwencji, dla Eliota pojęcie „misji” Indian Nowej Anglii było zasadniczo zorientowane na nawrócenie, skoncentrowane na Słowie i skoncentrowane na duszpasterstwie, i (podobnie jak szersze cele kościołów Nowej Anglii) dążyło do czystego zreformowanego chrześcijaństwa. Eliot miał nadzieję osiągnąć to poprzez ustanowienie Modlących się Miast zorganizowanych na modelu biblijnym - gdzie głoszenie, opieka duszpasterska i praktyka pobożności mogłyby prowadzić do nawrócenia - prowadząc do powstania indyjskich kościołów składających się ze „szczerych konwertytów”.