Punktowana pozycja

Opinie czytelników

Recenzje „Scoring Position”, drugiej książki z serii Hockey Ever After, podkreślają uroczy i wciągający romans sportowy skupiony wokół relacji między bohaterami Ryanem i Nico. Podczas gdy wielu uznało fabułę za ciepłą i sympatyczną, z wiarygodnymi postaciami i tematami zdrowia psychicznego, kilka recenzji wskazało na problemy z tempem, zbyt skomplikowane elementy hokejowe i pewne wady narracyjne, które umniejszały ogólną przyjemność z lektury.

⬤ Romans między Ryanem i Nico jest opisywany jako słodki, uroczy i napędzany charakterem, z dobrą chemią
⬤ Angażujące przedstawienie tematów zdrowia psychicznego i rozwoju osobistego
⬤ Dobrze napisany humor i przekomarzanie się
⬤ # # Silny rozwój postaci, szczególnie w odniesieniu do dynamiki rodziny i relacji
⬤ # Satysfakcjonujący rozwój relacji od przyjaciół do kochanków
⬤ # # Mnóstwo treści hokejowych przemawia zarówno do fanów sportu, jak i czytelników romansów.

⬤ Problemy z tempem, szczególnie w drugiej części książki, która wydaje się chaotyczna
⬤ # Niektórzy czytelnicy uznali ilość wiedzy o hokeju za przytłaczającą lub niepotrzebną
⬤ # Niektóre elementy fabuły wydawały się słabo rozwinięte lub nierozwiązane, pozostawiając czytelników sfrustrowanych
⬤ # # Przypadki nieporozumień i dramatów, które wydawały się wymuszone lub nierealistyczne
⬤ # # Mieszane uczucia co do poziomu niepokoju w porównaniu z pierwszą książką.

(na podstawie 32 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Scoring Position

Zawartość książki:

Nowa drużyna hokejowa Ryana Wrighta to śmietnik. Oczekuje, że przegra mecze - nie jego serce.

Wyluzowana postawa Ryana powinna być zaletą w Indianapolis. Nawet jeśli nie osiągnie wiele na lodzie, może pomóc swoim wypalonym kolegom z drużyny poza nim. A nikt nie potrzebuje przyjaciela - lub uścisku - bardziej niż Nico Kirschbaum, niedoszła gwiazda drużyny.

Nico nie docenia faktu, że kierownictwo wymieniło się za innego jawnie homoseksualnego gracza i kazało im się zaprzyjaźnić. Być może nie wie, w czym tkwi jego problem, ale rozwiąże go ciężką pracą, a nie spoufalaniem się z klasowym klaunem.

Dla Ryana jest oczywiste, że Nico jest samotny, utalentowany i pęka pod presją. Żadna ilość ćwiczeń fizycznych nie naprawi jego gry umysłowej. Ale przekonanie Nico, by pozwolił Ryanowi pomóc, oznacza zbliżenie się do siebie bardziej, niż jest to rozsądne dla serca Ryana - zwłaszcza, gdy odkryje poczucie humoru Nico.

Czy Nico i Ryan zaryzykują wykonanie podania, czy też będą tracić 100% strzałów, których nie oddadzą?