Pułapka śmierci w Chicago: pożar teatru Iroquois w 1903 r.

Opinie czytelników

Książka zawiera szczegółowy opis tragicznego pożaru teatru Iroquois w 1903 roku, w wyniku którego zginęło ponad 600 osób. Autor bada tło teatru, okoliczności prowadzące do pożaru, wysiłki ratownicze i wynikające z nich zmiany w przepisach przeciwpożarowych. Wielu czytelników uznało ją zarówno za pouczającą, jak i emocjonalną, podkreślając ludzki wymiar katastrofy, jednocześnie szczegółowo opisując tragedie, które się wydarzyły. Jednak niektórzy recenzenci krytykowali książkę za brak głębi w niektórych obszarach i za to, że czasami wydawała się sucha.

⬤ Książka jest dobrze zbadana i zapewnia dokładny opis tragedii
⬤ podnosi świadomość na temat bezpieczeństwa przeciwpożarowego i odpowiedzialnego zarządzania budynkami
⬤ wielu uznało narrację za wciągającą i mocną, oddającą ludzki aspekt katastrofy
⬤ przyczyniła się do zrozumienia przepisów bezpieczeństwa, które zostały wprowadzone w życie po pożarze.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że narracja była sucha i brakowało jej emocjonalnej głębi, szczególnie w rozwoju postaci
⬤ inni zauważyli brak szczegółowych wyjaśnień dotyczących rozprzestrzeniania się ognia
⬤ użycie wielu nazwisk bez wystarczającego tła było postrzegane jako „upuszczanie nazwisk”
⬤ a niektórzy recenzenci uważali, że tempo jest powolne, a pisanie ogólnie mało interesujące.

(na podstawie 26 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Chicago Death Trap: The Iroquois Theatre Fire of 1903

Zawartość książki:

Po południu 30 grudnia 1903 roku, podczas wyprzedanego przedstawienia, w chicagowskim teatrze Iroquois wybuchł pożar. W ciągu dwudziestu minut ponad sześćset osób zostało uduszonych, spalonych lub zadeptanych na śmierć podczas nieudanej próby ucieczki spanikowanego tłumu. W książce "Chicago Death Trap: The Iroquois Theatre Fire of 1903" Nat Brandt przedstawia szczegółową kronikę tego przerażającego wydarzenia, aby ocenić nie tylko tytaniczną tragedię samego pożaru, ale także miejską korupcję i chciwość, które wcześniej rozpaliły płomienie, oraz polityczne przykrywki ukryte w dymie i popiele.

Reklamowany jako absolutnie ognioodporny, Iroquois był najnowocześniejszym teatrem w Chicago, kiedy został otwarty jesienią 1903 roku. Za zgodą miejskiego wydziału budowlanego, deweloperzy teatru Harry J. Powers i William J. Davis otworzyli teatr przedwcześnie, aby w pełni wykorzystać świąteczne tłumy, ignorując przy tym rażące naruszenia bezpieczeństwa.

Następstwa pożaru okazały się studium pomyłki sądowej. Pomimo przytłaczających dowodów na to, że budynek nie został ukończony, że przepisy przeciwpożarowe zostały zignorowane, a kierownictwo celowo zamknęło wyjścia podczas występu, nikt nigdy nie został skazany ani w inny sposób pociągnięty do odpowiedzialności za ogromną liczbę ofiar śmiertelnych.

Bogato ilustrowana i opatrzona wstępem historyków z Chicago, Perry'ego R. Duisa i Cathlyn Schallhorn, książka Chicago Death Trap: The Iroquois Theatre Fire of 1903 jest bogata w żywe szczegóły dotyczące tej przerażającej katastrofy, urzekająco przedstawionej w ludzkich kategoriach, nie tracąc z oczu szerszego kontekstu historycznego.

".