Publiczna pamięć o masakrze w Sand Creek

Oryginalny tytuł:

Public Memory of the Sand Creek Massacre

Zawartość książki:

O masakrze w Sand Creek napisano wiele książek historycznych - niektóre z nich były przychylne działaniom pułkownika Chivingtona, podczas gdy inne uznawały niesprawiedliwość. Masakra w Sand Creek to skomplikowany fragment historii Kolorado, co do którego panuje niewielka zgoda. W połowie lat dziewięćdziesiątych XX wieku Arapaho i Czejenowie zaczęli odwiedzać miejsce, w którym prawdopodobnie doszło do masakry, za zgodą niektórych lokalnych właścicieli ziemskich. Twierdzili oni, że ich społeczności nadal cierpią z powodu zbiorowych wspomnień związanych z tym wydarzeniem i chcieli rozpocząć leczenie poprzez duchowe rytuały oczyszczające. To zapoczątkowało ruch na rzecz ustanowienia miejsca pamięci w miejscu Sand Creek. Po prawie dziesięciu latach szeroko zakrojonych badań, negocjacji finansowych oraz stanowych i federalnych wysiłków lobbingowych, Sand Creek Massacre National Historic Site zostało ustanowione przez Kongres jako park narodowy. Został on otwarty dla publiczności w kwietniu 2007 roku. Sand Creek Memorial National Historic Monument wyróżnia się tym, że pokazuje, iż rząd federalny USA nie tylko przyznaje się do wykroczeń wobec Indian amerykańskich, ale także próbuje upamiętnić te wykroczenia w oficjalnym charakterze. Pomnik ten ustanowił wyjątkowy precedens w historii Ameryki. W przeciwieństwie do innych pomników, ten zaczyna się od uznania niesprawiedliwości i tragedii, które miały miejsce w tym miejscu.

Z tego powodu Sand Creek Massacre National Park and Monument stanowi wyjątkową okazję do zbadania tożsamości kulturowej, historii i tożsamości narodowej. Podczas gdy pomniki, które uznają tragedię, zostały zbadane przez naukowców, zwykle odbywa się to po zakończeniu projektowania. Niniejsze badanie jest zatem wyjątkowe, ponieważ analizuje również rozwój procesu upamiętniania przed ukończeniem projektu pomnika. To wyjątkowe miejsce stanowiło okazję do zbadania, w jaki sposób dominujące interesy kulturowe Stanów Zjednoczonych byłyby w stanie poradzić sobie z tak tragiczną i niepochlebną narracją, zachowując jednocześnie spójną tożsamość narodową w obliczu takich działań. Miejsce to stanowiło również doskonałą okazję do zbadania zbiorowej pamięci i upamiętnienia, pod względem doświadczenia i tożsamości kulturowej Czejenów i Arapaho, co zostało szczegółowo opisane w tej książce. Wreszcie, niniejsze badanie analizuje i interpretuje, w jaki sposób miejsce pamięci może przyczynić się do długoterminowego pokoju i pojednania między grupami etnicznymi, które wcześniej były zaangażowane w gwałtowny i trudny do rozwiązania konflikt. Wiele dyskusji na temat pamięci zbiorowej wykorzystuje konkretną perspektywę dyscyplinarną i metodologię, ale ta wyjątkowa książka integruje etnograficzne, krytyczne, retoryczne i historyczne metody badawcze. Bada również performatywne i rytualne aspekty pamięci zbiorowej, a nie tylko fizyczne, tekstowe i historyczne artefakty pamięci.

W związku z tym niniejsze badanie stanowi wkład w teoretyczną dyskusję na temat tego, w jaki sposób zbiorowe upamiętnianie przyczynia się do długoterminowych procesów pokoju i pojednania. Książka ta będzie cennym źródłem wiedzy dla antropologów kulturowych, badaczy retoryki i komunikacji, badaczy Indian amerykańskich, badaczy pokoju i rozwiązywania konfliktów, historyków, a także teoretyków teorii krytycznej i kulturoznawstwa.