Opinie czytelników
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Oryginalny tytuł:
Public Memory of Slavery: Victims and Perpetrators in the South Atlantic
Zawartość książki:
W tej książce Ana Lucia Araujo argumentuje, że pomimo rozłamu wywołanego przez atlantycki handel niewolnikami, Ocean Atlantycki nigdy nie był fizyczną barierą, która uniemożliwiała wymianę między obiema stronami.
Zamiast tego był korytarzem, który pozwalał na tworzenie ciągłych relacji. Araujo pokazuje, że upamiętnienie niewolnictwa w Brazylii i Beninie było nie tylko wynikiem przetrwania z okresu atlantyckiego handlu niewolnikami, ale także wynikiem ponadnarodowego ruchu, któremu towarzyszyła ciągła interwencja instytucji i osób, które promowały relacje między Brazylią a Beninem. Araujo podkreśla, że obieg obrazów był i nadal jest kluczowy dla rozwoju wzajemnej wymiany kulturowej, religijnej i gospodarczej oraz dla zdefiniowania tego, co jest afrykańskie w Brazylii i co jest brazylijskie w Afryce. W tym kontekście południowy Atlantyk jest postrzegany jako duża strefa, w której populacje pochodzenia afrykańskiego podejmują wymianę i modulują tożsamość, strefa, w której tożsamość europejska i amerindiańska zostały również przywłaszczone w celu zbudowania własnej natury. Niniejsza książka pokazuje, że publiczna pamięć niewolnictwa i atlantyckiego handlu niewolnikami na południowym Atlantyku jest pluralistyczna.
Jest ona przekazywana nie tylko przez potomków ofiar, ale także przez potomków sprawców. Chociaż niewolnicza przeszłość jest kluczową kwestią w społeczeństwach, które w dużej mierze opierały się na niewolniczej pracy i gdzie dziedzictwo niewolnictwa jest nadal obecne, wspomnienia o tej przeszłości bardzo często ograniczają się do przestrzeni prywatnej. Niniejsza książka pokazuje, w jaki sposób w Brazylii i Beninie aktorzy społeczni przywłaszczali sobie niewolniczą przeszłość, aby budować nowe tożsamości, walczyć z niesprawiedliwością społeczną, a w niektórych przypadkach uzyskać prestiż polityczny. Książka pokazuje, w jaki sposób publiczna pamięć o niewolnictwie w Brazylii i Beninie przyczynia się do powstania południowego Atlantyku jako autonomicznej strefy roszczeń o uznanie dla tych ludów i kultur, które zostały okrutnie złamane, rozproszone i zdeprecjonowane przez atlantycki handel niewolnikami. Public Memory of Slavery jest ważną książką dla kolekcji studiów nad niewolnictwem, studiów nad pamięcią, studiów brazylijskich i latynoamerykańskich, studiów etnicznych, antropologii kulturowej, studiów afrykańskich i afrykańskiej diaspory.
Araujo rzuca światło na paradoksalne rozumienie handlu niewolnikami w południowym Beninie i niezamierzone skutki niektórych międzynarodowych wysiłków na rzecz uznania historii niewolnictwa i handlu niewolnikami.... (Itinerario, listopad 2011) stanowi użyteczny dodatek do literatury, ponieważ czytelnikowi przypomina się tylko, jak bardzo Afrykanie i potomkowie Afrykanów ukształtowali to rozległe terytorium świata atlantyckiego poprzez rozbieżne procesy wymiany i rekreacji, zachodzące zarówno w obrębie, jak i poza spojrzeniem zachodniego dyskursu. (Itinerario, listopad 2011) Książka jest obszerna i stanowi wprowadzenie do wielu tematów (...) Polecam. (Choice, czerwiec 2011)
