Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 9 głosach.
Wheat And Soldiers
Pszenica i żołnierze to, zgodnie z moją najlepszą wiedzą, pierwsza głęboko znacząca książka o konflikcie chińsko-japońskim. Autor, kapral Ashihei Hino, jest żołnierzem w szeregach armii japońskiej, ale pierwszą cechą, która wynosi jego pracę daleko ponad ogólny bieg książek wojennych, jest całkowity brak jakiegokolwiek elementu propagandowego. Hino nie jest ani prowojenny, ani antywojenny, ani projapoński, ani antyjapoński. To, co stara się zrobić bardzo skutecznie, to pokazać ludzką stronę japońskiego dążenia do Suchow-fu, w którym uczestniczył, aby pokazać siebie i swoich towarzyszy-żołnierzy nie jako legendarnych bohaterów, ale jako wiarygodnych ludzi, ich chwile rozpaczy i słabości mieszają się z aktami wielkiej odwagi i poświęcenia. Pszenica i żołnierze ma w sobie trochę mniej czasu, epicki charakter, który sprawił, że Remarques All Quiet on the Western Front, zgodnie z ogólną zgodą, jest wybitną książką o wojnie światowej, i już osiągnął w Japonii fenomenalny sukces All Quiet on the Western Front w Niemczech i innych krajach. Sprzedano prawie pół miliona egzemplarzy, choć od wydania książki minęło zaledwie kilka miesięcy. Powód tej niezwykłej popularności jest oczywisty. Hino opowiada, czym naprawdę jest wojna, ze wszystkimi elementami bólu i terroru, które są systematycznie pomijane w cenzurowanych korespondencjach prasowych i oficjalnych publikacjach wojskowych.
Japończycy, którzy mają braci, mężów, synów, przyjaciół na froncie, doceniają ten fakt i licznie odpowiedzieli na apel książki. Przed wojną pan Hino był znanym pisarzem w Japonii i laureatem nagrody literackiej. Niecały rok po wybuchu walk między Chinami a Japonią japońska opinia publiczna była zaskoczona pojawieniem się niewielkiej książki zatytułowanej Pszenica i żołnierze. Okładka identyfikowała autora jako kaprala Ashihei Hino. Był on fantastą, dołączonym do japońskiej jednostki walczącej w środkowych Chinach. Pszenica i żołnierze wywołała jedną z tych burz entuzjazmu, wspólną dla wszystkich narodów. To był zwykły żołnierz, zwykły ger w błocie i jego poglądy. Poza tym miała jeszcze jedną wyjątkową cechę. Została napisana nie z perspektywy refleksji, ale z dnia na dzień, podczas gdy autor był na polu bitwy. Dosłownie przeszedł od oglądania sceny do jej opisu. Części Pszenicy i żołnierzy pochodzą z jego dziennika. Inne fragmenty pochodzą z jego listów do rodziny. Książka stała się sensacją w Japonii, a kapral Hino został zidentyfikowany. Naprawdę nazywał się Katsunori Tamai, urodził się jako syn prezesa gildii stewardów w Kyushu. Był już dobrze znany niewielkiej i być może ekskluzywnej części japońskich czytelników.
Pamiętali go jako współpracownika czasopism literackich i autora zbioru fanowskich smakołyków zatytułowanego Okręt wojenny na górze. Tom ten ledwo się ukazał, zanim został wezwany na front przez dziwny zbieg okoliczności, gdy był w trakcie swojej pierwszej kampanii w Chinach, kiedy dotarła do niego wiadomość, że japońscy krytycy przyznali mu najwyższą japońską nagrodę literacką Akutagawa Prize za dwa z jego wcześniejszych opowiadań. W tym samym czasie pisał zbiór listów i esejów, które miały zostać zebrane w formie książkowej pod tytułami Ziemia i żołnierze oraz Pszenica i żołnierze. Chronologicznie Ziemia i żołnierze były pierwsze. Ale Pszenica i żołnierze, napisana kilka miesięcy później, została opublikowana jako pierwsza...