Psychopolityczna anafilaksja: Kroki w stronę metakosmosu

Oryginalny tytuł:

Psychopolitical Anaphylaxis: Steps Towards a Metacosmics

Zawartość książki:

Wielkie przyspieszenie, które stało się znane jako antropocen, przyniosło ze sobą destrukcyjne konsekwencje, które grożą niebezpiecznym i potencjalnie wybuchowym zbieżnym osiągnięciem granic, nie tylko pod względem klimatycznym czy biosferycznym, ale także psychospołecznym. Konwergencja ta wymaga nowego rodzaju myślenia i ponownego rozważenia fundamentalnej teorii filozoficznej, politycznej i ekonomicznej, zwłaszcza w świetle ery kapitalizmu obliczeniowego, aby zapobiec katastrofie tej konwergencji.

Francuski filozof Bernard Stiegler argumentował, że podstawą takiego ponownego rozważenia musi być, w bardzo ogólny sposób, myśl o entropii. Psychopolityczna anafilaksja analizuje, czerpie i dialoguje z pracami Stieglera, a także ma na celu podjęcie kroków w kierunku tego nowego rodzaju myślenia. Zapożyczając się między innymi od Georges'a Canguilhema i Petera Sloterdijka, argumentuje za perspektywą immunologiczną, która postrzega psychopolityczne konwulsje jako rodzaj wstrząsu anafilaktycznego, który może okazać się śmiertelny.

Paradoksem, z którym ostatecznie trzeba się zmierzyć w antropocenie - pomyślanym jako entropocen - jest sprzeczność między pilną potrzebą globalnej procedury awaryjnej a równie niezbędnym zadaniem znalezienia czasu na staranne przemyślenie naszej drogi poza tę anafilaksję. W tej książce Daniel Ross argumentuje, że zadaniem dzisiejszego myślenia musi być zamieszkanie w tym paradoksie i uczynienie go podstawą nowej dynamiki.