Psychomachia

Opinie czytelników

Książka przedstawia Scarlet Flagg poruszającą się po nocnym życiu i scenie muzycznej lat dziewięćdziesiątych na tle narkotyków, nadużyć i hedonizmu. Charakteryzuje się trzymającą w napięciu narracją, która wywołuje silne reakcje emocjonalne u czytelników, a podczas gdy niektórzy uważają ją za mrocznie humorystyczną i uzależniającą, inni uważają, że może być przytłaczająca i dezorientująca.

⬤ Narracja jest wciągająca i trzymająca w napięciu, oddając chaotyczny hedonizm lat dziewięćdziesiątych
⬤ skutecznie wykorzystuje niewiarygodnego narratora
⬤ historia wywołuje silne uczucia i utrzymuje zaangażowanie czytelnika
⬤ łączy humor z poważnymi tematami, utrzymując jednocześnie nieubłagane tempo.

⬤ Pisanie może wydawać się chaotyczne i czasami zbyt przeciągnięte
⬤ niektóre odniesienia mogą wydawać się banalne
⬤ ciężar emocjonalny może sprawić, że czytelnicy poczują się zmaltretowani i przytłoczeni
⬤ przedstawienie postaci może być mylące, ze zmianami w przywiązaniu i percepcji.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Psychomachię czyta się jak spotkanie NA, na którym Donna Tartt, Joan Didion, DBC Pierre, James Frey, Angela Carter, Reinaldo Arenas, Virginia Despentes i JT Leroy walczą ze swoją zbiorową świadomością. Literatura taka jak ta jest zwykle prezentowana przez męskie spojrzenie, stąd literaci mody i rock n rolla nazywają Kirsty Allison najlepszą w Londynie.

Jest przezabawna - jest popieprzona. Scarlet Flagg jest tak nawalona, że nie wie, czy zabiła patriarchę rock n rolla, Malachiego Wrighta z Wright States International Touring, po tym, jak w wieku 14 lat zabił ją na festiwalu. Scarlet jest typem dziewczyny, której chcesz pomóc, przelecieć i zostawić. Ale czy jest niebezpieczna? Czy to ona zamordowała Malachiego, czy jej chłopak, Iggy Papershoes, frontman zespołu Heroshima? A może jej handlujący narkotykami ojciec? Scarlet nie pamięta - ledwo pamięta własne imię.

To brutalna kobieca narkotyczna literatura w najlepszym wydaniu. Pierwsza powieść prawdziwych lat dziewięćdziesiątych, Scarlet jest niewiarygodnym narratorem o epickich proporcjach fin-de-millennia, unoszącym się we mgle Shoreditch-magazynu. Jej szybko poruszająca się kronika sekretnego, wypełnionego narkotykami, głodnego miłości, nasyconego seksem koszmarnego świata mody, sztuki i muzyki East Endu rozgrywa się w erze przed MeToo, kiedy stygmaty oznaczały zachowanie schtum, a wejście do zdominowanego przez mężczyzn tłumu zależało od dużej ilości klasy A. Podobnie jak Jean Genet w więziennej celi, bez telefonów komórkowych, mediów społecznościowych i świadomości zdrowia psychicznego, Scarlet szuka odkupienia w pogoni za zemstą poprzez zatarte granice na Ibizie, w Paryżu, Londynie i Nowym Jorku.