Ocena:
Recenzje sugerują, że książka Fabera Birrena na temat psychologii koloru jest fundamentalnym tekstem, który oferuje cenne historyczne i naukowe spostrzeżenia na temat wpływu koloru na psychologię i fizjologię. Podczas gdy wielu czytelników uważa ją za pouczającą i klasyczną w tej dziedzinie, niektórzy krytykują ją za to, że jest przestarzała i nie spełnia ich oczekiwań co do praktycznych zastosowań.
Zalety:⬤ Przełomowe badanie wpływu kolorów na psychologię i fizjologię
⬤ bardzo czytelna i pouczająca
⬤ klasyka w badaniach nad kolorami
⬤ dobry kontekst historyczny
⬤ cenna dla projektantów i osób studiujących terapię kolorami.
⬤ Niektórzy uważają ją za przestarzałą i bezsensowną
⬤ brak praktycznych zastosowań i nowoczesnych badań
⬤ może nie spełniać oczekiwań dotyczących zastosowań artystycznych
⬤ zawiera odniesienia uważane przez niektórych za nieodpowiednie (np. wzmianki o „Murzynach” i przestarzałych rolach kobiet)
⬤ postrzegane jako zbyt skoncentrowane na mistycyzmie, a nie na dowodach naukowych.
(na podstawie 15 opinii czytelników)
Color Psychology And Color Therapy
Amerykański pisarz Faber Birren poświęcił swoje życie kolorom i ich wpływowi na ludzkie życie. Po napisaniu około 25 tekstów na ten temat, można śmiało powiedzieć, że jego praca jest wysoko ceniona wśród ekspertów od kolorów i psychologów na całym świecie. Praca Birrena koncentruje się na łączeniu tego, jak ludzie postrzegają kolory z tym, jak na nie reagują. Pisze on: "Dobrze pachnące kolory to różowy, liliowy, orchidea, chłodna zieleń, błękit wody". Birren bada pracę kilku lekarzy, naukowców i lekarzy, głównie niemieckiego psychoanalityka i lekarza Felixa Deutscha, którego odkrycia rzucają ważne światło nie tylko na praktykę medyczną z odniesieniami do koloru, ale na całą psychologię koloru. Birren twierdzi, że jeśli dana osoba preferuje cieplejsze kolory, takie jak odcienie czerwieni i pomarańczy, prawdopodobnie będzie bardziej świadoma swojego otoczenia społecznego. Określa je jako "osoby o dominacji ciepłych kolorów". Z drugiej strony, osoby preferujące chłodniejsze kolory, takie jak niebieski i zielony, są ogólnie klasyfikowane jako "osoby z dominacją zimnych kolorów" i są uznawane za osoby, które mają trudności z przystosowaniem się do nowych środowisk i sytuacji". Dzieląc ludzi na osobne kategorie, w oparciu o ich preferencje kolorystyczne, Birren jest w stanie lepiej zrozumieć ich osobowości i cechy.
Jeden z eksperymentów, który Birren bada w swoim tekście, dzięki uprzejmości Kurta Goldsteina, obejmuje podmiot stojący przed czarną ścianą z zamkniętymi oczami i wyciągniętymi ramionami, aby dotknąć ściany z przodu. Kiedy badany znajduje się pod wpływem ciepłego koloru, takiego jak czerwony, jego ramiona odchylają się od siebie, podczas gdy pod wpływem chłodniejszego koloru, takiego jak zielony lub niebieski, nawet jeśli reakcja jest subtelna, badany zbliży do siebie ramiona. Uważam, że ten prosty eksperyment jest fascynujący, ponieważ podkreśla silny wpływ kolorów na nasze umysły i ciała. Oprócz rozróżniania różnic w charakterach ludzi za pomocą psychologii kolorów, Birren porusza również kwestię wpływu kolorów na osoby chore psychicznie. Ta sekcja była najbardziej interesująca i obejmowała serię złożonych eksperymentów, takich jak odkrywanie, które zaburzenia neurologiczne były powiązane z określonymi kolorami. Dzięki pracy Hansa Hubera udowodniono, że pacjenci cierpiący na skłonności maniakalne preferowali kolor czerwony, symbol krwi i gniewu. Pacjenci histeryczni byli bardziej wrażliwi na kolor zielony, "być może jako ucieczkę", kolorem związanym z osobami paranoicznymi okazał się brązowy, a schizofrenicy są wrażliwi na żółty. Birren stwierdza, że osoby cierpiące na "zaburzenia nerwowe (neurotyczne) i psychiczne (psychotyczne) są w dużym stopniu dotknięte kolorem i reagują na niego".
Dlatego kolor staje się dla nich o wiele bardziej znaczący i wpływa na nich w zupełnie inny sposób niż na osoby bez takich zaburzeń neurologicznych. Rozdział 12 "Neurotycy i psychotycy" jest najbardziej przekonującym w tekście, ponieważ odnosi się do tematu mojej pracy doktorskiej. Po zmaganiach ze znalezieniem tekstów specyficznych dla mojego tematu badawczego, ten tekst i jego zawartość były mile widzianym odkryciem i będę odwoływać się do pracy Birrena podczas moich dalszych badań.