Psychedelic Revolutionaries: Three Medical Pioneers, the Fall of Hallucinogenic Research and the Rise of Big Pharma
Era po II wojnie światowej była burzliwym okresem w świecie psychiatrii. Historia medycyny przedstawiała go jako starcie między biologią a psychoanalizą lub jako czas, w którym brakowało obiektywizmu, czyli do czasu wprowadzenia leków psychotropowych, takich jak chlorpromazyna, które wywołały zmianę w naszym leczeniu zdrowia psychicznego tak głęboką i dalekosiężną w swoich konsekwencjach, jak sama wojna. We wczesnych latach tej rewolucji psychofarmakologicznej halucynogeny, takie jak meskalina i LSD, odgrywały równie ważną rolę jak inne psychotropy. W rzeczywistości psychodeliki stanowiły rewolucję naukową samą w sobie, która jednak nie pasuje do narracji dwudziestowiecznej historii nauki.
Wychodząc poza kontrkulturowe manifestacje i odniesienia, które przez dziesięciolecia zaciemniały historię psychodelików, historyk P. W. Barber zagłębia się w poważne badanie zarówno nauki, jak i ludzi stojących za badaniami. Pokazując, dlaczego i jak rozwijały się te eksperymenty, jakie były ich wyniki i jak zostały one przyjęte zarówno w społeczności naukowej, jak i poza nią, Psychedelic Revolutionaries całkowicie resetuje długo niezrozumianą historię, śledząc pracę trzech pionierskich psychiatrów - Humphry'ego Osmonda, który ukuł termin "psychodeliczny" i podał Aldousowi Huxleyowi jego pierwszą dawkę meskaliny, Abrama Hoffera i Duncana Blewetta, znanego również jako "Leary z Północy".
Zastanawiając się nad tym, jak to się dzieje, że odkrycia naukowe stają się akceptowane jako ustalone prawdy, Barber zachęca nas do zadania pytania: co sprawia, że odkrycie naukowe jest rewolucyjne?
