Psychoanaliza: Perspektywy kolektywów myślowych

Oryginalny tytuł:

Psychoanalysis: Perspectives on Thought Collectives

Zawartość książki:

W tomie 2 wybranych prac psychoanalitycznych Arnolda D. Richardsa jego pisma przepełnione są przekonaniem, że wpływ wymiarów społecznych jest wszechobecny w całej historii i rozwoju psychoanalizy. Każda z pięciu części tego tomu jest świadectwem tego, w jaki sposób kolektywy myślowe przyczyniły się i ukształtowały naturę teorii psychoanalitycznej. Czerpiąc z pracy Ludwiga Flecka, w rozdziale 1 widzimy zastosowanie Socjologii Wiedzy Naukowej (SSK) do tworzenia i społecznej transmisji wiedzy psychoanalitycznej. W rozdziale 2 Richards zwraca uwagę na tworzenie freudowskiego kolektywu myślowego. Rozdział 3 przedstawia perspektywę organizacji zawodowej i rozszerza soczewkę SSK w odniesieniu do prób i kłopotów amerykańskiego kolektywu myśli psychoanalitycznej. Rozdział 4 oferuje perspektywę pluralizmu, paradygmatów i polityki. Tom zamyka rozdział poświęcony zastosowaniu SSK do wewnętrznej i zewnętrznej dynamiki organizacyjnej funkcjonowania i zarządzania profesjonalnym czasopismem.

W APsaA nie było wsparcia organizacyjnego ani precedensu dla współpracy między kolektywami myślowymi. Richards zaczął wyobrażać sobie rolę JAPA, po rozwarstwieniu i procesie sądowym, polegającą na promowaniu wyższego poziomu integracji, a nie możliwej fragmentacji i implozji. Podobnie jak Fleck, Richards uważa, że konkurencja intelektualna jest ważna dla zachęcania do postępu naukowego, a idee są przekształcane, gdy krążą w różnych kolektywach myślowych. To doprowadziło go do pytania: "W jaki sposób czasopismo może wzmacniać i pielęgnować swój kolektyw myślowy?". "Pozostaje to palącym problemem w historii rozdrobnienia i rozłamu w tej dziedzinie. Richards potwierdza, że zdrowie nauki zależy od swobodnej komunikacji wewnątrz niej, a jej korzyści dla świata zależą w dużej mierze od komunikacji poza jej własnymi granicami. Tom 2 wybranych prac Arnolda D. Richardsa zamyka się tak, jak się otwiera. W całej swojej pracy stosuje on szersze podejście bio-psycho-społeczno-kulturowe teorii psychoanalitycznej. Podejście to nie jest eklektyczną wspólną perspektywą, ani nawet próbą stworzenia całościowej złożonej teorii psychoanalitycznej. Zamiast tego Richards zajmuje się wymiarami społecznymi, na których psychoanaliza została znaleziona, zbudowana i rozwinęła się do swojej nowoczesnej formy.

Opierając się na pracy Ludwiga Flecka, stosując kluczowe konstrukcje z socjologii wiedzy naukowej (SSK), nieustannie daje świadectwo tego, w jaki sposób "kolektywy myślowe" przyczyniły się i ukształtowały naturę, organizację i ustalenia teorii psychoanalitycznej na przestrzeni dziejów.