Psychoanalytic Ecology: The Talking Cure for Environmental Illness and Health
Psychoanalityczna ekologia stosuje freudowskie koncepcje, począwszy od niesamowitości, do kwestii środowiskowych, takich jak tereny podmokłe i ich utrata, aligatory i krokodyle jako mieszkańcy terenów podmokłych oraz do podziemia miast. Stosuje również inne freudowskie koncepcje, takie jak sublimacja, symptom, żałoba i melancholia, do kwestii środowiskowych i obaw. Żałoby i melancholii można doświadczyć w odniesieniu do terenów podmokłych i ich utraty. Miasto jest symptomem chęci wypełnienia lub osuszenia terenów podmokłych.
Ta książka angażuje się w mówienie o psychogeopatologii (psychopatologii środowiskowej; chorobie psychicznej ziemi; chorobie środowiskowo-psychicznej) przejawiającej się również w branżach, takich jak górnictwo i pasterstwo, które praktykują chciwość i obżarstwo. Ekologia psychoanalityczna promuje wdzięczność za hojność jako sposób na pielęgnowanie zdrowia środowiskowo-mentalnego, aby zapobiec manifestacji tych objawów psychogeopatologicznych w pierwszej kolejności. Praca Melanie Klein na temat sadyzmu analnego jest stosowana w górnictwie, a praca Karla Abrahama na temat sadyzmu oralnego w pasterstwie. Wreszcie, praca Margaret Mahler i Jessiki Benjamin nad psycho-symbiozą jest wykorzystywana do pielęgnowania bio- i psycho-symbiotycznych źródeł utrzymania w bioregionalnych siedliskach domowych żywej ziemi w symbiocenie, oczekiwanej epoce zastępującej antropocen.
Psychoanalityczna ekologia demonstruje siłę koncepcji psychoanalitycznych i trafność prac kilku myślicieli psychoanalitycznych do analizy szeregu kwestii i obaw środowiskowych. Książka ta będzie bardzo interesująca dla studentów i badaczy psychologii środowiskowej, psychoanalizy i humanistyki środowiskowej.
