Przywracanie Bizancjum: Kariye Camii w Stambule i restauracja Instytutu Bizantyjskiego

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Restoring Byzantium: The Kariye Camii in Istanbul and the Byzantine Institute Restoration

Zawartość książki:

Z wyjątkiem Hagia Sophia, żaden bizantyjski zabytek we współczesnym Stambule nie może konkurować z dawnym kościołem klasztoru chora (Kariye Camii) ani pod względem wystawności i przepychu dekoracji wnętrz, ani pod względem utrzymania terenu i ogrodu, ani pod względem liczby turystów z całego świata. Theodore Metochites, minister, a następnie premier Cesarstwa Bizantyjskiego, w krótkim okresie ożywienia kulturalnego, podjął się odbudowy i renowacji Kariye Camii. Największy intelektualista swojej epoki, a zatem posiadający wiedzę i zaangażowanie, był bogaty i potężny, a zatem mógł objąć patronat nad tym kościołem. Przebudowa Metochites na początku XIV wieku obejmowała rekonstrukcję kopuły naos; pastoforię; dodanie dwupiętrowego aneksu na północy, wewnętrznego i zewnętrznego narteksu na zachodzie; i parekklesion na południu.

Klasztor został poświęcony Dziewicy, jak wskazał Teodor Metochites w długim wierszu, który napisał do Dziewicy: "Tobie poświęciłem ten szlachetny klasztor, który nazywa się Twoim cennym imieniem Chora". Położony na obrzeżach Konstantynopola, w pobliżu muru ziemnego cesarza Teodozjusza, Kariye Camii zyskał na znaczeniu ze względu na bliskość głównej rezydencji cesarskiej w pałacu Blachernae (w większości zrujnowanym). Oprócz znaczenia architektonicznego, Kariye Camii zachowuje również jeden z najwspanialszych i najobszerniejszych cykli późniejszych bizantyjskich mozaik i dekoracji freskowych opowiadających o życiu Maryi Dziewicy i Chrystusa.

Niniejszy katalog gromadzi naukowców, którzy badali aspekty sztuki, architektury i historii Kariye Camii. Ich eseje i obszerna sekcja tablic mają stanowić wprowadzenie do zabytku, umożliwiając czytelnikowi dalsze odkrywanie jego bizantyjskiej i późniejszej historii, a także wieloaspektowej historii jego naukowego ponownego odkrycia i renowacji w XIX i XX wieku.