Przywileje kuchenne: Pamiętnik

Opinie czytelników

Wspomnienia Mary Higgins Clark, „Kitchen Privileges”, są kroniką jej podróży jako uznanej autorki, dzielącej się osobistymi historiami o wytrwałości, rodzinie i sukcesie pomimo wielu wyzwań. Czytelnicy uznali je za inspirujące, ciepłe i szczere, rzucające światło na jej życie i wartości.

Czytelnicy doceniają inspirujące aspekty historii życia Clark, jej porównywalne zmagania i ciepło jej pisania. Wielu uznało ją za podnoszącą na duchu i będącą świadectwem wytrwałości i ciężkiej pracy. Książka oferuje również wgląd w jej karierę literacką i osobiste wartości, dzięki czemu jest wciągająca zarówno dla fanów, jak i nowicjuszy.

Niektórzy czytelnicy uważali, że tytuł książki był mylący, sugerując, że skupi się ona bardziej na tematach kulinarnych niż na historii jej życia. W kilku recenzjach wspomniano, że książka była nudna lub nie byli w stanie się w nią wciągnąć. Dodatkowo, jeden z czytelników miał problemy z uszkodzoną okładką książki.

(na podstawie 98 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Kitchen Privileges: A Memoir

Zawartość książki:

Angela's Ashes powraca do domu na Bronksie w błyskotliwej, wzruszającej, uroczej i słodko-gorzkiej relacji z dzieciństwa w czasach kryzysu od amerykańskiej królowej suspensu.

Wspomnienia Mary Higgins Clark rozpoczynają się wraz ze śmiercią jej ojca w 1939 roku. Bez pieniędzy w domu - Higgins Bar and Grill w Bronksie upada i jest zadłużony, a martwienie się o to jest jedną z rzeczy, które zabiły jej ojca - niezłomna irlandzka matka Mary (poświęca rozdział swojej "dzikiej irlandzkiej matce") umieszcza ogłoszenie w Bronx Home News: "Umeblowane pokoje Przywileje kuchenne" Wkrótce pojawia się pierwszy z serii lokatorów, którzy zmienią życie rodziny Higginsów i pozwolą młodej Mary rozpocząć karierę pisarki, jednocześnie przynosząc im wszystkim dawkę świątecznego ducha, który wydawał się zniknąć wraz ze śmiercią pana Higginsa.

Pełna nadziei, wiary, zapadających w pamięć postaci i ciepła, książka Kitchen Privileges przywraca nostalgiczną ostrość uczuciu dorastania w ubóstwie, ale zdeterminowanym, by przetrwać, w zanikającym Bronksie, który był jednym z białych koronkowych zasłon zamiast slumsów, i w czasach, gdy wszyscy byli biedni i albo potrzebowali, albo oferowali pomocną dłoń.