Przyszłość jako katastrofa: Wyobrażanie sobie katastrofy w epoce nowożytnej

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Future as Catastrophe: Imagining Disaster in the Modern Age

Zawartość książki:

Dlaczego mamy ciągłe poczucie zbliżającej się katastrofy? Poza obrazami atomowej apokalipsy, które prześladują nas od dziesięcioleci, jesteśmy teraz oszołomieni szeregiem możliwych scenariuszy katastrof: zmianami klimatycznymi, kryzysami finansowymi, katastrofami ekologicznymi, krachami technologicznymi - odwiecznymi tematami literatury, filmu, kultury popularnej i debaty politycznej.

Czy to zaabsorbowanie katastrofą jest wątpliwym panikarstwem lub samozadowoloną biernością? A może istnieją pewne prawdy, które można ujawnić tylko w apokalipsie? W książce The Future as Catastrophe Eva Horn przedstawia nowatorską krytykę współczesnej fascynacji katastrofą, którą traktuje jako symptom naszego stosunku do przyszłości.

Analizując katastroficzne imaginarium, począwszy od jego kulturowych i historycznych korzeni w romantyzmie i postaci Ostatniego Człowieka, poprzez narracje o klimatycznym kataklizmie i apokaliptycznej wzniosłości Zimnej Wojny, aż po współczesną popularność fantastyki katastroficznej i hitów na koniec świata, Horn argumentuje, że apokalipsa zawsze nawiedza współczesną ideę przyszłości, którą można przewidzieć i zaplanować. Biorąc pod uwagę dzieła Lorda Byrona, J.G. Ballarda i Cormaca McCarthy'ego oraz filmy takie jak 12 małp i Raport mniejszości wraz z naukowymi scenariuszami i politycznymi metaforami, analizuje katastroficzne eksperymenty myślowe i kwestię przetrwania, wybory legitymizowane przez wyobrażone stany wyjątkowe oraz sprzeczności nieodłącznie związane ze środkami zapobiegawczymi podejmowanymi w imię bezpieczeństwa technicznego lub politycznego.

Tym, co odróżnia dzisiejszą obsesję od poprzednich epok, jest poczucie "katastrofy bez wydarzenia", ukradkiem skradającego się procesu dezintegracji. Ostatecznie, jak twierdzi Horn, wyobrażone katastrofy oferują nam intelektualne narzędzia, które mogą uczynić przyszłość naznaczoną apokaliptycznymi możliwościami afektywnie, epistemologicznie i politycznie dostępną.