Przyszłość bez suwerenności: Polityka francuskich Karaibów w obliczu rozczarowania

Opinie czytelników

Non-Sovereign Futures autorstwa Yarimara Bonilli stanowi dogłębną analizę etnograficzną ruchów politycznych i pracowniczych Gwadelupy, szczegółowo opisując walkę o zmiany społeczne, tożsamość i suwerenność na tle historii kolonialnej. Książka łączy osobiste narracje, kontekst historyczny i teoretyczne spostrzeżenia, aby naświetlić trwającą walkę o prawa i uznanie na francuskich Karaibach.

⬤ Wciągający styl narracji, który włącza głosy informatorów jako teoretyków.
⬤ Oferuje cenny wgląd we współczesny aktywizm pracowniczy i kwestie społeczne na Gwadelupie.
⬤ Dobrze zbadana, z jasnym kontekstem historycznym i osobistymi historiami.
⬤ Przystępnie napisana, odpowiednia zarówno dla odbiorców akademickich, jak i ogólnych.
⬤ Zachęca do refleksji nad tematami suwerenności, kolonializmu i sprawiedliwości społecznej.

⬤ Niektórzy recenzenci uważają, że jej podejście jest bardziej zbliżone do amerykańskiej antropologii, co może nie odpowiadać wszystkim odbiorcom.
⬤ Wynik przedstawionych strajków pozostawia pytania o ich skuteczność.
⬤ Może wydawać się mniej oryginalna dla osób zaznajomionych z tematyką Karaibów, szczególnie w kręgach akademickich.

(na podstawie 13 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Non-Sovereign Futures: French Caribbean Politics in the Wake of Disenchantment

Zawartość książki:

Jako departament zamorski Francji, Gwadelupa jest jednym z nielicznych niepodległych społeczeństw na Karaibach, które wydają się politycznymi wyjątkami - a nawet paradoksami - w naszej obecnej erze postkolonialnej. W Non-Sovereign Futures Yarimar Bonilla zmaga się z konceptualnym arsenałem nowoczesności politycznej - kwestionując współczesne pojęcia wolności, suwerenności, nacjonalizmu i rewolucji - aby przekształcić Gwadelupę nie jako problematycznie niesuwerenne miejsce, ale jako miejsce, które może podważyć sposób, w jaki myślimy o samej suwerenności.

Poprzez dogłębną etnografię gwadelupskiego aktywizmu pracowniczego Bonilla bada, w jaki sposób karaibscy aktorzy polityczni poruszają się po sprzecznych normach i pragnieniach wytworzonych przez modernistyczny projekt postkolonialnej suwerenności. Badając polityczne i historyczne wyobrażenia społeczności aktywistów, analizuje ich próby tworzenia nowych wizji przyszłości poprzez rekonfigurację narracji o przeszłości, zwłaszcza historii kolonializmu i niewolnictwa.

Opierając się na prawie dekadzie badań etnograficznych, pokazuje, że uczestnictwo polityczne - nawet w nieudanych ruchach - ma wpływ społeczny wykraczający poza zwykłe korzyści materialne lub ekonomiczne. Ostatecznie wykorzystuje przypadki Gwadelupy i Karaibów jako całości, aby zaoferować bardziej wyrafinowaną koncepcję możliwości suwerenności w erze postkolonialnej.