Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Supposing Bleak House
Przypuszczenie, że „Bleak House” jest rozszerzoną medytacją na temat tego, co wielu uważa za największe dzieło narracyjne Dickensa i XIX-wiecznej Anglii.
Skupiając się na retrospektywnej narratorce powieści, którą identyfikuje jako Esther Woodcourt, aby odróżnić ją od jej młodszego, niezamężnego ja, John Jordan oferuje prowokacyjne nowe odczytanie struktury narracyjnej powieści, jej ilustracji, jej wielokrotnych i nieokreślonych zakończeń, roli słynnego detektywa, inspektora Bucketa, jej wielu duchów i jej związku z kluczowymi wydarzeniami w życiu Dickensa w latach 1850-1853. Jordan czerpie ze spostrzeżeń narratologii i psychoanalizy w celu zbadania wielu wymiarów złożonej podmiotowości Esther i pękniętego głosu narracyjnego.
W podsumowaniu rozważa Bleak House jako narodową alegorię, sytuując ją w kontekście niespokojnej dekady lat czterdziestych XIX wieku oraz w odniesieniu do rzadko badanej Dziecięcej historii Anglii Dickensa (napisanej w tych samych latach, co jego wielka powieść) i Widm Marksa Jacquesa Derridy. Przypuszczając, że „Bleak House” przedstawia Dickensa jako potężnego badacza nieświadomego umysłu i jako „popularnego” powieściopisarza głęboko zaangażowanego w sprawiedliwość społeczną i politykę inkluzywności.
