Footnotes
Doug Hyde, ze swoim szerokim obiektywem i bystrym okiem, wciąga nas poprzez skrupulatną obserwację zarówno natury, jak i natury ludzkiej. Pokazuje nam, jak to jest wspiąć się na górę, usłyszeć śpiew ptaków lub powracającą wiewiórkę, albo poczuć wzruszenie intymnego zaangażowania z tymi, których kocha.
Wiersze miłosne wydają się rozświetlone od wewnątrz. Jest w nich także humor, jak wtedy, gdy udaje mu się nakłonić wnuczkę do zachowania przy stole lub do noszenia ubrań, gdy pomaga budować mur. W opowiadanych doświadczeniach jest też strata, jak wtedy, gdy miłość zostaje tymczasowo utracona, dopóki most nie zostanie odbudowany.
W obliczu nieuniknionych życiowych strat, wiersze Hyde'a oferują ukojenie: „I tak wytrwamy... odmierzając nasze dni”.
Mówi „prawdę serca”, a nasze dusze są odżywione, jakbyśmy spędzili czas ze szczególnie mądrym i spostrzegawczym przyjacielem. Jedną z wielu przyjemności Douglasa Hyde'a Przypisy jest cichy, spostrzegawczy i zachęcający głos konwersacyjny, który napędza wiersze, prowadząc czytelników przez szczegółowy krajobraz ludzi i miejsc.
Bogate obrazy, przejmujące spostrzeżenia i dowcipne narracje o znajomych doświadczeniach uwodzą i zachęcają nas do fascynującej gry intelektu i zmysłów, prowokującej i wręcz zabawnej.
