Przypadkowy mnich: kronika walki, wiary i poddania się

Opinie czytelników

Accidental Monk autorstwa Wila Hernandeza to szczera i humorystyczna relacja w stylu pamiętnika z nieoczekiwanego dwuipółmiesięcznego pobytu autora w klasztorze benedyktynów w pierwszych dniach pandemii COVID-19. Książka jest kroniką jego zmagań, osobistego rozwoju i refleksji na temat duchowości pośród wyzwań izolacji, ujawniając surowe człowieczeństwo zarówno jego samego, jak i mnichów. Czytelnicy otrzymują żywe opisy życia klasztornego i poczucie połączenia z boskością w codziennych chwilach.

Książka jest chwalona za autentyczność, humor i wciągający styl pisania. Czytelnicy doceniają wrażliwość Hernandeza i otwarte dzielenie się swoimi zmaganiami, dzięki czemu łatwo się z nim utożsamić. Spostrzeżenia na temat życia duchowego, wraz z pięknym otoczeniem klasztoru, poprawiają wrażenia z lektury. Wiele recenzji podkreśla pocieszenie płynące z uświadomienia sobie, że nawet duchowi przywódcy zmagają się z niedoskonałością i niepewnością, a książka dostarcza cennych lekcji życia w teraźniejszości.

Niektórzy czytelnicy uważali, że tytuł „Przypadkowy mnich” był mylący, ponieważ spodziewali się głębszego zanurzenia w życiu klasztornym, a nie skupienia się na zewnętrznych transakcjach biznesowych Hernandeza podczas jego pobytu. Kilka recenzji wskazywało, że ci, którzy szukają bardziej tradycyjnej narracji, podobnej do dzieł Henri Nouwena, mogą być rozczarowani. Dodatkowo, momenty autorefleksji autora mogą nie przypaść do gustu wszystkim czytelnikom.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Accidental Monk: A Chronicle of Struggle, Faith, and Surrender

Zawartość książki:

W połowie marca 2020 roku - gdy pandemia Covid-19 zaczynała się rozprzestrzeniać - Wil Hernandez niespodziewanie znalazł się w nieprawdopodobnym miejscu: opactwie benedyktyńskim na południu Filipin, które miało być jego domem przez następne dwa i pół miesiąca.

Tam, w towarzystwie dwunastu mnichów, zanurzył się w rytmie klasztornego życia, które stanowiło dla niego wyzwanie i podtrzymywało go w niepewności tamtych czasów. Ten dziennik jest kroniką jego doświadczeń podczas przerwy, która zmusiła go do zmierzenia się z ewoluującymi perspektywami duchowości, teologii, posługi i wspólnoty.