Belonging: Three Generations
W Belonging Wendy Hoffman skupia się na znanym amerykańskim dialogu - relacji między Starym Krajem a Nowym Krajem. Dialog ten, pełen ciszy i wstydu, toczy się na przestrzeni trzech pokoleń. Znaczna część dialogu ma charakter fizyczny i dosłownie dotyczy jedzenia spożywanego przez pokolenia. W swoim pieczeniu i gotowaniu babcia uosabia wiele Old Country Lore. Niektóre z tych mądrości są przekazywane dalej, ale nieuchronnie wiele z nich zostaje utraconych - tragedia znana jako "Czas". W metaforycznych lotach i dosadnych spostrzeżeniach Hoffman (patrz jej niezwykły wiersz "My Public Life as a Piano", który jest ukłonem w stronę Brunona Schulza) widzimy kobiety miotające się i próbujące zdobyć jakąś sensowną pozycję. Emocjonalne konsekwencje są zazwyczaj druzgocące i to jest litość i szczerość tej odważnej książki.
-Baron Wormser, autor The History Hotel.
W tym poruszającym pamiętniku trzech pokoleń kobiet Hoffman jest w stanie wyczarować jednostki i epoki za pomocą pojedynczych zmysłowych szczegółów: słyszymy "westchnienie" "pustych małych papierowych kubeczków", gdy pudełko czekoladek jest podawane, liżemy "smukłe pręty przypominające klatkę" ubijaczek, czujemy, jak "węzły piasku" przeciskają się między naszymi palcami, tworząc zamki kroplowe - a potem metaforyczne znaczenie tonie. Nawet gdy te wiersze obnażają "trumnę" małżeństwa i jego nadużycia z suchego punktu widzenia, ich wyobraźnia "woła o to, co mogłoby być inne".
-Rebecca Starks, autorka Fetch, Muse.
W przedmowie do Belonging, drugiego zbioru poezji Wendy Hoffman, poetka przewiduje, co nastąpi później: "... moja babcia sześćdziesiąt lat w trumnie / jej szorstkie dłonie wciąż wałkują ciasto na strudel...". Ale ona, "której nie uznali za pociągającą", "rozplącze/ich splątane myśli". Hoffman robi dokładnie to w swoich wierszach przypominających wspomnienia. Babcia Bella "musiała opuścić Białoruś, jak wszyscy Żydzi", których serca stały się "plemieniem sterroryzowanych ptaków". Ale "siarczyste rany" przeszłości powracają w Ameryce. Pomimo momentów odkupienia, Hoffman podsumowuje: "Spędziłam większość mojego życia znając prawdę i wmawiając sobie coś innego". Te wiersze świętują jej zwycięstwo nad tym przedłużającym się oszustwem.
-Angela Patten, autorka The Oriole & the Ovenbird i innych książek.
