Przynależność do armii: Zwolennik obozu i społeczność podczas rewolucji amerykańskiej

Opinie czytelników

Książka „Przynależność do armii: Camp Followers and Community During the American Revolution” autorstwa Holly A. Mayer stanowi wnikliwą analizę krytycznych, ale często pomijanych ról, jakie kobiety i inne osoby nie biorące udziału w walkach odegrały podczas rewolucji amerykańskiej. Podkreśla ich trudy, wkład i realia życia w tym czasie, ujawniając pełniejsze zrozumienie operacji Armii Kontynentalnej.

Czytelnicy doceniają książkę za pouczające i pouczające spojrzenie na role kobiet i personelu pomocniczego w Armii Kontynentalnej, wykraczające poza stereotypy. Jest dobrze zorganizowana, łatwa w czytaniu i zapewnia głębsze zrozumienie logistyki wojskowej i dynamiki społeczności. Książka jest uważana za niezbędną dla każdego zainteresowanego historią i stanowi ważne źródło wiedzy dla studentów.

Niektórzy czytelnicy uważają, że tekst może być czasami suchy. Ponadto, może istnieć tendencja do skupiania się bardziej na logistyce armii, co może nie spodobać się wszystkim czytelnikom poszukującym bardziej zorientowanej na akcję narracji.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Belonging to the Army: Camp Follower and Community During the American Revolution

Zawartość książki:

Kroniki tożsamości i znaczenia ludności cywilnej dla amerykańskiej wojny o niepodległość.

Przynależność do armii ujawnia tożsamość i znaczenie cywilów określanych obecnie jako zwolennicy obozu, których Holly A. Mayer nazywa zapomnianymi rewolucjonistami wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Ci kupcy, kontrahenci, członkowie rodzin, służący, urzędnicy państwowi i pracownicy wojskowi zapewniali niezbędne dostawy, usługi i wsparcie emocjonalne żołnierzom Armii Kontynentalnej. Służyli w praktycznie każdym możliwym charakterze, od podnoszenia na duchu jedzeniem, piciem i tańcami po opiekę nad chorymi, kopanie rowów, szpiegowanie i walkę z wrogiem. Mayer udowadnia, że poprzez uczynienie obozowisk społecznościami nadającymi się do życia - co ma pewne znaczenie, biorąc pod uwagę lata potrzebne do uzyskania niepodległości - ci cywile odegrali fundamentalną rolę w przetrwaniu i ostatecznym sukcesie Armii Kontynentalnej.

W tym studium armii jako społeczności, a nie tylko formalnej organizacji wojskowej, Mayer przygląda się formowaniu i zarządzaniu społecznością kontynentalną, a także znaczeniu klasy, płci i rasy w jej obrębie. Rozważa, czy społeczność przyczyniła się do rewolucji społecznej, nawet jeśli walczyła o niezależność, która była częścią rewolucji politycznej.

Mayer opisuje, jak wojsko początkowo chciało pozbyć się większości zwolenników obozu, ale nie mogąc spełnić własnych funkcji wsparcia, zasymilowało cywilów, a tym samym nadało szerokie znaczenie terminowi "przynależność do armii". Dokumentuje, w jaki sposób taka asymilacja obejmowała próby uczynienia obozowiczów "niewidzialnymi" i dopasowania ich do wizjonerskiego wizerunku armii. Mayer pokazuje, że w rzeczywistości wojsko nie zdołało ukryć i przekształcić wysiłków cywilów, a niewidzialność ogarnęła tylko zwolenników obozu, ponieważ naród wybrał selektywne pamiętanie o tym, kto należał do armii.