Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 6 głosach.
Viking Friendship: The Social Bond in Iceland and Norway, C. 900-1300
"Dla wiernego przyjaciela drogi są proste i krótkie." - Odin, z Havamal (ok. 1000 r.)Przyjaźń była najważniejszą więzią społeczną w Islandii i Norwegii w epoce wikingów i wczesnym średniowieczu.
Znacznie bardziej niż więzy pokrewieństwa, definiowała relacje między wodzami, a także między wodzami a domownikami. W "Przyjaźni wikingów" Jon Vidar Sigurdsson bada różne sposoby, w jakie przyjaźń łączyła islandzkie i norweskie społeczeństwa, jej rolę w walce o władzę i kończeniu konfliktów, a także sposób, w jaki kształtowała wierzenia i praktyki religijne zarówno przed, jak i po wprowadzeniu chrześcijaństwa. Opierając się na szerokiej gamie islandzkich sag i innych źródeł, Sigurdsson szczegółowo opisuje, w jaki sposób ustanawiano i utrzymywano lojalność między przyjaciółmi.
Sigurdsson pokazuje, że kluczowymi elementami przyjaźni wikingów były ochrona i hojność, które najczęściej wyrażano poprzez dawanie prezentów i ucztowanie. W społeczeństwie bez instytucji, które mogłyby zagwarantować wsparcie i bezpieczeństwo, były to kluczowe środki strukturyzacji wzajemnej pomocy.
Jako siła polityczna, przyjaźń była niezbędna w zdecentralizowanym okresie Wolnego Państwa w historii Islandii (od osiedlenia się około 800 r. do przejścia pod norweską kontrolę w latach 1262-1264), gdy lokalni wodzowie rywalizowali o władzę i pokój. W Norwegii, gdzie władza była bardziej scentralizowana, królowie próbowali wykorzystać przyjaźń, aby zapewnić sobie lojalność poddanych.
Silne wzajemne wymagania przyjaźni wikingów wpłynęły również na relacje, jakie jednostki miały zarówno ze staronordyckimi bogami, jak i, po 1000 roku, z chrześcijańskim Bogiem i świętymi. Odnosząc się do innych aspektów, takich jak możliwość przyjaźni między kobietami oraz związek między przyjaźnią a pokrewieństwem, Sigurdsson kończy, śledząc upadek przyjaźni jako podstawowej więzi społecznej na Islandii w wyniku rządów norweskich.
