Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka porusza delikatny temat śmierci w lekki, ale znaczący sposób, koncentrując się na przygotowaniach i rozmowach potrzebnych z bliskimi. Zachęca czytelników do angażowania się w dyskusje na temat końca życia i podkreśla emocjonalne i logistyczne aspekty stawiania czoła śmierci. Czytelnicy uznają ją za przystępną, przystępną i inspirującą, dzięki czemu poczują się pewnie, poruszając te tematy z własnymi rodzinami.
Zalety:Książka sprawia, że temat śmierci staje się przystępny i lekki, oferuje wciągające historie i humor oraz dostarcza praktycznych pomysłów na rozmowy u schyłku życia. Jest to krótka lektura, którą można szybko ukończyć i która pozwala czytelnikom zmierzyć się z lękiem o starzejących się bliskich.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać ten temat za drażliwy lub trudny do omówienia, a emocjonalna waga tematu może nie każdemu odpowiadać.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Estimated Time of Departure: How I Talked My Parents to Death; A Love Story
Zawartość książki:
Śmierć jest nieunikniona, a jednak zdecydowana większość rozwiniętego świata wydaje się chcieć zignorować ten fakt i uniknąć smutnej nieuchronności. Śmierć jest jednak nieunikniona, a próba uniknięcia rozmowy o niej jest błędem.
Estimated Time of Departure zabiera czytelników w podróż, podczas której jeden mężczyzna i jego rodzina prowadzą takie dyskusje i jak bardzo są one pełne miłości i odkrywcze. W tym zabawnym, wzruszającym i przejmującym pamiętniku William Donaldson opowiada o tym, jak przez długi czas rozmawiał ze swoimi rodzicami o ich myślach i filozofii na koniec życia. Dzieli się smutnymi, zabawnymi, szalonymi, słodkimi i satysfakcjonującymi stronami tej podróży i apeluje do czytelników, aby nie przegapili tej okazji.
Nie obyło się bez smutku i wyzwań, ale dzięki rozmowom i zgłębianiu tematu rodzina zbliżyła się do siebie, a nieuniknione odejście stało się, choć wciąż smutne, katartycznym, głęboko satysfakcjonującym wydarzeniem. Szacowany czas odejścia został napisany, aby dać czytelnikom odwagę do prowadzenia takich dyskusji i pokazuje, że można w nich dostrzec nadzieję, miłość i szacunek.
