Przetrwanie jezuitów w Niderlandach w latach 1773-1850

Oryginalny tytuł:

The Survival of the Jesuits in the Low Countries, 1773-1850

Zawartość książki:

W 1773 roku papież Klemens XIV zlikwidował Towarzystwo Jezusowe. Dla 823 jezuitów żyjących w Niderlandach oznaczało to koniec ich instytucjonalnego życia zakonnego. W austriackich Niderlandach jezuici zostali poddani ścisłemu nadzorowi, ale w Republice Holenderskiej mogli kontynuować swoją pracę misyjną. To właśnie ten regionalny kontrast i możliwości, jakie dawał zakonowi na przetrwanie, sprawiają, że Niderlandy są wyjątkowym i interesującym przypadkiem w historii jezuitów.

Podobnie jak w Białej Rosji, byli jezuici i nowi jezuici w Niderlandach przygotowywali się do przywrócenia zakonu z pomocą innych zakonników, księży i świeckich dobroczyńców. W 1814 roku, osiem dni przed przywróceniem Towarzystwa przez papieża Piusa VII, nowicjat w pobliżu Gandawy otworzyło jedenastu kandydatów z całych Zjednoczonych Niderlandów. Zaledwie dwadzieścia lat później Zakon w Niderlandach - liczący wówczas stu członków - utworzył niezależną Prowincję Belgijską. Oddzielna prowincja holenderska powstała w 1850 roku. Oczywiście ponowne założenie, z nowymi kościołami i nowymi kolegiami, niosło ze sobą ciężkie brzemię przetrwania: w obliczu swoich starych wrogów i czarnych legend, które ożywili, jezuici musieli odzyskać swoją prawdziwą tożsamość, która była tłumiona przez czterdzieści lat.

Autorzy: Peter van Dael, SJ (Vrije Universiteit Amsterdam & Pontifical Gregorian University Rome), Pierre Antoine Fabre ( cole des hautes tudes en sciences sociales Paris), Joep van Gennip (Tilburg School of Catholic Theology), Michel Hermans, SJ (University of Namur), Marek Inglot, SJ (Papieski Uniwersytet Gregoriański w Rzymie), Frank Judo (prawnik, Bruksela), Leo Kenis (Uniwersytet w Leuven), Marc Lindeijer, SJ (Stowarzyszenie Bollandystów, Bruksela), Jo Luyten (KADOC-KU Leuven), Kristien Suenens (KADOC-KU Leuven), Vincent Verbrugge (historyk).