Przetrwać śmierć

Opinie czytelników

„Surviving Death” Marka Johnstona ma na celu zbadanie potencjału przetrwania śmierci poprzez ideę wkładu w ludzkość, ale spotyka się z krytyką za złożoność i niejasność tekstu. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uważają tę filozoficzną eksplorację za prowokującą do myślenia, wielu wyraża rozczarowanie jej argumentami i brakiem jasności.

Książka prowokuje do myślenia i bada istotne kwestie filozoficzne dotyczące moralności, tożsamości i możliwości przetrwania śmierci. Pomysły Johnstona rzucają wyzwanie tradycyjnym poglądom na życie po śmierci i oferują unikalną perspektywę na życie poprzez wkład w ludzkość.

Tekst jest gęsty i często trudny do zrozumienia dla nie-filozofów, a niektórzy czytelnicy uważają go za niejasny i zawiły. Wielu z nich uważało, że argumenty były nieprzekonujące i zbytnio opierały się na przestarzałych podstawach filozoficznych, pozostawiając ich rozczarowanych ogólnymi wnioskami i spostrzeżeniami.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Surviving Death

Zawartość książki:

Dlaczego nadprzyrodzone wierzenia są sprzeczne z prawdziwym rozumieniem życia pozagrobowego.

W tej niezwykłej książce Mark Johnston przedstawia nowe rozumienie tożsamości osobistej i jaźni, dostarczając tym samym czysto naturalistycznego opisu przetrwania śmierci.

Śmierć zagraża naszemu poczuciu znaczenia dobra. Zagrożenie to może zostać zażegnane, jeśli istnieje, jak powiedział Sokrates, coś w śmierci, co jest lepsze dla dobrych niż dla złych. Jednak, jak pokazuje Johnston, wszystkie istniejące teologiczne koncepcje życia pozagrobowego są albo niespójne, albo sprzeczne z działaniem natury. Te nadnaturalistyczne obrazy nagród za dobroć przesłaniają również uderzającą zgodność między filozoficznym badaniem jaźni a opisem dobroci wspólnym dla judaizmu, chrześcijaństwa, hinduizmu i buddyzmu: dobra osoba to taka, która przeszła rodzaj śmierci jaźni i która prowadzi życie przekształcone poprzez wyobrażeniowe wejście w życie innych, przewidywanie ich potrzeb i prawdziwych interesów. Jako opiekun ludzkości, dla którego jego własna śmierć jest stosunkowo nieistotna, dobry człowiek potrafi przejrzeć śmierć.

Ale to nie wszystko. Ściśle uargumentowane twierdzenia Johnstona, że nie istnieje trwałe "ja", a nasze tożsamości są w szczególny sposób proteańskie, sugerują, że dobrzy przetrwają śmierć. Biorąc pod uwagę ukierunkowaną na przyszłość troskę, która definiuje prawdziwą dobroć, dobro dosłownie żyje dalej w pędzie ludzkości. Za każdym razem, gdy rodzi się dziecko, dobra osoba zyskuje nową twarz.