Space, Gender and Urban Architecture
Książka ta bada historyczne korzenie obecnego statusu kobiet na Malcie, a poprzez obszerne badanie zawiłych powiązań między historią, kulturą, religią i wykorzystaniem przestrzeni w architekturze (w szczególności maltańskiego zadaszonego balkonu), sugeruje, że pochodzenie sięga czasów Rycerzy Maltańskich, którzy rządzili w latach 1530-1798. Malta szczyci się setkami kamiennych balkonów na świeżym powietrzu, co jest powszechną cechą architektoniczną śródziemnomorskiego klimatu subtropikalnego, umożliwiającą cyrkulację powietrza w domu podczas gorącego lata.
Jednak Malta ma również wiele zadaszonych lub pudełkowych balkonów zwanych Gallarija, zwłaszcza w stolicy Valletcie, gdzie mieszkali rycerze. Są one kosztownym dodatkiem przynoszącym efekt przeciwny do zamierzonego celu balkonów. Pierwszy znany balkon typu Gallarija znajduje się w Pałacu Magistralnym zbudowanym przez Rycerzy w 1675 roku.
Kawalerowie Maltańscy to grupa ultrareligijnych wojowników żyjących w celibacie, wywodzących się z zachodnioeuropejskiej arystokracji, których misją było zapobieżenie muzułmańskiej ekspansji na Europę za wszelką cenę. Przy pełnym wsparciu papieża, Rycerze rządzili Maltą żelazną ręką przez ponad 250 lat i narzucili swoją zdominowaną przez mężczyzn ideologię społeczną i polityczną, całkowicie dewaluując kobiecy wkład w społeczny, gospodarczy i polityczny rozwój Malty.
Rycerzom zabroniono jakiegokolwiek kontaktu z kobietami, czego nie chcieli dotrzymać, dlatego autor twierdzi, że rycerze przyjęli Gallarija, aby wzmocnić narzuconą sobie izolację i ukryć swoje nielegalne stosunki seksualne z maltańskimi kobietami i prostytutkami. Autor przedstawia dowody historyczne i relacje łączące maltańską Gallariję z Moushrabiyya i podobnymi zadaszonymi balkonami występującymi w krajach muzułmańskich Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu.
Muzułmańskie odpowiedniki były wykonane z rzeźbionej drewnianej kratownicy, początkowo zaprojektowanej do chłodzenia wody, a później do zasłaniania segregacji kobiet w domu