Przestępstwa pitagorejskie

Opinie czytelników

Książka „Pythagorean Crimes” to unikalne połączenie fikcji historycznej i matematyki, osadzone na tle Paryża z początku XX wieku. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają jej eksplorację historii matematyki i tematów artystycznych, inni krytykują jej płaską prozę, nieprzekonującą fabułę i ogólne wykonanie jako powieści.

⬤ Ciekawe spojrzenie historyczne na matematykę w latach 1850-19
⬤ Oryginalna koncepcja łącząca matematykę ze sztuką (Picasso) i historią.
⬤ Staranny projekt i integracja różnych wątków fabularnych (matematyka, sztuka, polityka).
⬤ Angażuje entuzjastów matematyki historycznymi szczegółami.

⬤ Płaska i mało inspirująca proza; niektórzy recenzenci zauważyli możliwe problemy z tłumaczeniem.
⬤ Niewiarygodna fabuła i błędy fabularne.
⬤ Tematy matematyczne są przedstawione jako przewidywalne i brakuje im głębi.
⬤ Niewciągająca dla czytelników niezainteresowanych matematyką.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Pythagorean Crimes

Zawartość książki:

Ateny, rok 1929. Stefanos Kantartzis zostaje znaleziony zamordowany, a Michael Igerinos, jego najlepszy przyjaciel od 30 lat, jest przesłuchiwany przez policję jako ostatnia osoba, która widziała go żywego.

Patrząc na ciało zmarłego przyjaciela, Michael natychmiast cofa się do późnego lata 1900 roku, kiedy po raz pierwszy spotkał się ze Stefanosem w zatłoczonej sali wykładowej Uniwersytetu Sorbona. Historia ich przyjaźni rozpoczyna się podczas Drugiego Międzynarodowego Kongresu Matematycznego - wydarzenia, które miało stać się punktem zwrotnym w badaniach matematycznych XX wieku.

U podstaw tego historycznego dzieła fikcji leży pytanie, czy rozwiązanie problemu matematycznego może wzbudzić taką pasję, tak intensywną i niebezpieczną, że może doprowadzić kogoś do morderstwa.

Opowieść zabiera czytelnika za kulisy środowiska akademickiego, do świata Bertranda Russella, Hilberta, Poincarego i Godela, a także ulicami czeskiego Paryża w czasach rozkwitu Montmartre, Moulin Rouge i „Zut” - niesławnego miejsca spotkań Toulouse-Lautreca, Picassa, Maxa Jacoba i wielu innych barwnych postaci.

Pythagorean Crimes wpisuje się w tradycję popularnej fantastyki matematycznej, takiej jak „Uncle Petros and Goldbach's Conjecture” Doxiadisa czy „Oxford Murders” Martineza. Przynosi jednak ze sobą urok starego świata i bogactwo kulturowe kręgów społecznych, politycznych, naukowych i intelektualnych Francji, Niemiec i Grecji z początku XX wieku.