Remaking Literary History
Historia jest zawsze pisana źle i dlatego zawsze musi być pisana na nowo.
(George Santayana) Dociekania na temat relacji między literaturą a historią wciąż wywołują intensywną debatę krytyczną i naukową. Wraz z nowymi hybrydowymi kategoriami, które wyłoniły się z tego fermentu - life-writing, ficto-criticism, history from below i tak dalej - pojawiła się cała masa nowych historii literatury, nowych sposobów śledzenia powiązań między słowem pisanym a historycznie związanym światem.
Zaowocowało to wznowieniem dyskusji na temat odróżnienia tego, co literackie, od tego, co nieliterackie, na temat dialogów toczących się między różnymi literaturami narodowymi oraz na temat ustalenia względnego statusu tekstu literackiego w stosunku do innych form kulturowych. Remaking Literary History stara się wyjaśnić różnorodność kwestii i stanowisk, które powstały w wyniku tych debat. Centralnym elementem podejścia przyjętego w książce jest rygorystyczne i konstruktywne kwestionowanie przeszłości, ponad granicami dyscyplin.
Odbywa się to poprzez cztery szczegółowe i wciągające sekcje, które badają związek między pamięcią a zapominaniem; co to znaczy być "podmiotem" historii; wzrost zainteresowania traumą i odkupieniem; oraz kwestię reinterpretacji historycznej, która pokazuje, w jaki sposób nadpisywanie historii wciąż ożywia wyobraźnię literacką. Oprócz czytelników literatury i historii, Remaking Literary History zainteresuje również studentów teorii literatury, studiów prawnych oraz studiów kulturowych i medialnych.