Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka Laurie Notaro „Excuse Me While I Disappear: Tales of Midlife Mayhem” to pełna humoru i przystępna kolekcja esejów skupiających się na doświadczeniach i absurdach starzenia się, szczególnie dla kobiet po 40. roku życia. Poprzez swoje dowcipne opowiadanie, Notaro eksploruje tematy niewidzialności, straty i oczekiwań społecznych, zachowując przy tym lekki i komediowy ton. Książka rezonuje z wieloma czytelnikami, zapewniając pocieszenie i śmiech wśród wspólnych wyzwań stojących w średnim wieku.
Zalety:Książka jest pełna humoru i powiązanych anegdot, dzięki czemu czytelnicy śmieją się głośno. Styl pisania Notaro przypomina rozmowę z przyjacielem, a jej umiejętność łączenia komedii z przejmującymi spostrzeżeniami silnie rezonuje z publicznością. Wiele czytelniczek doceniło szczere dyskusje na temat starzenia się, oczekiwań społecznych i uniwersalności kobiecych doświadczeń. Jest uważana za podnoszącą na duchu lekturę, zapewniającą pocieszenie w trudnych czasach.
Wady:Niektórzy czytelnicy czuli się oderwani od stylu i rytmu pisania, krytykując okazjonalny wymuszony humor i mniej wciągające eseje. Kilka rozdziałów uznano za nużące lub pozbawione głębi, a niektórzy czytelnicy zauważyli poczucie rozłączenia między esejami. Książka może nie spodobać się każdemu, szczególnie tym, którzy szukają bardziej spójnej narracji lub są wrażliwi na temat starzenia się.
(na podstawie 871 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Excuse Me While I Disappear: Tales of Midlife Mayhem
Zawartość książki:
Śmiech na sali o realiach, zaletach, możliwościach i nieuniknionych kursach wieku średniego.
Laurie Notaro udowodniła, że wszyscy się mylili: nie skończyła na odwyku, w więzieniu ani nie została skremowana w młodym wieku. Po prostu osiwiała. Po pięćdziesiątce każdy włos u nasady jest symbolem wiedzy (wie, jak korzystać z telefonu stacjonarnego), doświadczenia (jeździła samochodem bez pasów bezpieczeństwa) i supermocy (siwowłosej damie wszystko uchodzi na sucho).
Chociaż nawigacja w średnim wieku jest początkowo denerwująca - trzaski dochodzące z jej nowego, starego ciała, regularne otrzymywanie śmieci z kostnic - Laurie akceptuje to. I to z nawiązką. Z niezamierzoną beztroską kradnie w sklepie worek rumianych ziemniaków. Wyzywa nieuprzejmego kierowcę ze swojego zniszczonego Priusa. I angażuje się w epicki trolling na Nextdoor.com. To, jak mówi Laurie, jest błyskotliwość starzenia się. Z każdym mijającym dniem tracisz taką samą ilość strachu.
A autorka bestsellerów nr 1 New York Timesa nigdy nie była tak nieustraszenie zabawna, jak w tym wzmacniającym, szczerym i pouczającym pamiętniku o życiu po drugiej stronie pięćdziesiątki.
