Violence, Identity, and Self-Determination
Wraz z upadkiem dwubiegunowego systemu globalnej rywalizacji, który zdominował światową politykę po II wojnie światowej, a także w epoce, w której obserwuje się powrót czystek etnicznych i polityki tożsamości, kwestia przemocy, we wszystkich jej wielorakich konsekwencjach, narzuca się z nową pilnością. Zamiast koncentrować się na społeczno-ekonomicznym lub politycznym tle tych historycznych zmian, autorzy niniejszego tomu ponownie rozważają pojęcie przemocy, zarówno samo w sobie, jak i w odniesieniu do kształtowania się i transformacji tożsamości, zarówno indywidualnych, jak i zbiorowych, politycznych lub kulturowych, religijnych lub świeckich. W szczególności poddają oni rygorystycznej analizie pojęcie samostanowienia: czy należy je rozumieć jako wartość, która zasadniczo wyklucza przemoc, jeśli nie zawsze w praktyce? Czy też jego związek z przemocą jest bardziej złożony i być może bardziej złowieszczy?
Ponowne rozważenie koncepcji, praktyki, a nawet krytyki przemocy wymaga zbadania implikacji i ograniczeń bardziej znanych interpretacji terminów, które dominowały w historii myśli zachodniej. W tym celu dziewiętnastu autorów zajmuje się pojęciem przemocy z różnych perspektyw w odniesieniu do różnych form reprezentacji kulturowej, i to nie tylko w kulturze zachodniej; w literaturze i sztuce, a także w społeczeństwie i polityce; w dyskursie filozoficznym, teorii psychoanalitycznej i tak zwanej ideologii prawnej, a także w praktykach kolonialnych i postkolonialnych oraz relacjach władzy.
Autorami są Giorgio Agamben, Ali Behdad, Cathy Caruth, Jacques Derrida, Michael Dillon, Peter Fenves, Stathis Gourgouris, Werner Hamacher, Beatrice Hanssen, Anselm Haverkamp, Marian Hobson, Peggy Kamuf, M. B. Pranger, Susan M. Shell, Peter van der Veer, Hent de Vries, Cornelia Vismann i Samuel Weber.
