Ocena:

Książka oferuje kompleksowe badanie różnic między chrześcijaństwem wschodnim i zachodnim, podkreślając ich odmienne rozumienie człowieczeństwa, grzechu i odkupienia. Krytykuje postmodernistyczne poglądy na prawdę i zapewnia zniuansowane zrozumienie pojęć takich jak „prelest” i rola wspólnoty kontra indywidualizm w duchowości.
Zalety:Książka przedstawia jasne, wnikliwe porównania między wschodnią i zachodnią myślą chrześcijańską, zapewniając głębokie zrozumienie kluczowych pojęć, takich jak grzech, wspólnota i życie duchowe. Rzuca wyzwanie intelektualnej pustce postmodernizmu i promuje bogatsze zaangażowanie w prawdę religijną.
Wady:Niektórzy mogą uznać tę książkę za zbyt złożoną i gęstą w swoich teologicznych dyskusjach. Ponadto jej krytyczne stanowisko wobec zachodnich praktyk chrześcijańskich może być postrzegane przez niektórych czytelników jako stronnicze lub lekceważące.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
The Transfigured Universe: Four Essays in Eastern Orthodox Christianity
The Transfigured Cosmos oferuje zwięzłe wprowadzenie do chrześcijańskiego prawosławia, zarówno niezrównane w swojej zwięzłości, jak i przycięte do miary zachodnich chrześcijan w taki sposób, aby przedstawić w genialnym wysokim reliefie perspektywy oferujące konstruktywne i głębokie otwarcia dla prawdziwie uniwersalnego duchowego wglądu. Te słowa prawosławnego teologa Nicholasa Zernowa (1898-1980), streszczone we wstępie, doskonale oddają ducha tej książki:
Na Zachodzie ciało i duch są wyraźnie rozróżniane i istnieje tendencja do przeciwstawiania ich sobie; na chrześcijańskim Wschodzie są one traktowane jako współzależne części tego samego stworzenia. Na Zachodzie jednostka znajduje się w centrum uwagi; na Wschodzie jest postrzegana jako członek społeczności. Na Zachodzie ludzkość jest głównym przedmiotem odkupienia; na Wschodzie cały kosmos jest objęty jego zakresem.
Zachodni umysł jest analityczny; lubi analizować, analizować, klasyfikować; w kontaktach z religią ma tendencję do logiki, a nawet legalizmu. Wschodni chrześcijanie, przeciwnie, są bardziej zainteresowani syntezą.
Patrzą na świat jak na jeden wielki organizm; traktują różnorodne przejawy życia jako wyraz tej samej ostatecznej rzeczywistości. Wschód nie myśli o zbawieniu w kategoriach indywidualnej duszy powracającej do swego Stwórcy; jest ono raczej wizualizowane jako stopniowy proces przemiany całego kosmosu, którego kulminacją jest teoza.
Człowiek jest zbawiony nie od świata, ale ze światem.