Ocena:
Recenzenci chwalą książkę dr Levy'ego za dokładne badania, wciągający styl pisania i znaczący kontekst historyczny dotyczący walki George'a McLaurina o przyjęcie do University of Oklahoma School of Law. Książka jest chwalona za fascynującą narrację, która przyczynia się do zrozumienia ruchu na rzecz praw obywatelskich, szczególnie w odniesieniu do przełomowej sprawy Brown przeciwko Radzie Edukacji.
Zalety:⬤ Dokładny i dobrze zbadany
⬤ wciągający styl pisania
⬤ znaczący kontekst historyczny
⬤ dokładne zbadanie sprawy McLaurina
⬤ wnosi znaczący wkład w literaturę dotyczącą praw obywatelskich
⬤ wciągająca narracja, która utrzymuje zainteresowanie czytelników
⬤ staranna precyzja i przejrzystość pisania.
Żadna z nich nie została wyraźnie wymieniona w recenzjach.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Breaking Down Barriers: George McLaurin and the Struggle to End Segregated Education
Przez prawie sześćdziesiąt lat Uniwersytet Oklahomy, przestrzegając prawa stanowego, odmawiał przyjęcia Afroamerykanom. Dopiero w październiku 1948 roku ta bariera rasowa zaczęła się przełamywać, gdy starszy nauczyciel George McLaurin stał się pierwszym Afroamerykaninem, który zapisał się na uniwersytet. Sprawa McLaurina, broniona przez NAACP, przyciągnęła uwagę całego kraju i zakończyła się decyzją Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych. W Breaking Down Barriers wybitny historyk David W. Levy opisuje historycznie znaczącą - i czasami przejmującą - historię dwuletniej walki McLaurina o swoje prawa.
Dzięki wyczerpującym badaniom Levy odkrył tyle, ile możemy wiedzieć o George'u McLaurinie (1887-1968), wyjątkowo prywatnej osobie. Weteran edukacji, miał pełne kwalifikacje do przyjęcia na studia magisterskie w uniwersyteckiej Szkole Edukacji. Kiedy uniwersytet odrzucił jego wniosek, wyłącznie na podstawie rasy, McLaurin otrzymał natychmiastową pomoc od NAACP i jej głównego prawnika Thurgooda Marshalla, który błyskotliwie bronił jego sprawy w sądach stanowych i federalnych.
Jak opisuje Levy, już pierwszego dnia zajęć McLaurin musiał siedzieć w specjalnej niszy, oddzielony od białych uczniów w klasie. Zdjęcia przedstawiające McLaurina w tej upokarzającej pozycji wywołały ogólnokrajową burzę oburzenia. Dziesiątki innych Afroamerykanów i Afroamerykanek podążyło za McLaurinem na uniwersytet, a Levy opisuje wiele dziwacznych wybiegów, które musieli wykonać urzędnicy uniwersyteccy, często wbrew własnym skłonnościom, aby dostosować się do państwowego nakazu trzymania czarnych i białych studentów z dala od siebie w klasach, bibliotece, stołówkach i akademikach oraz na stadionie piłkarskim.
Ostatecznie w 1950 roku Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych, pod wpływem argumentów Marshalla i jego współobrońcy Roberta Cartera, orzekł na korzyść McLaurina. Decyzja ta, jak wyjaśnia Levy, nie obaliła trwającej od dziesięcioleci doktryny „oddzielnych, ale równych”. Sprawa ta doprowadziła jednak bezpośrednio do przełomowej decyzji z 1954 roku w sprawie Brown v. Board of Education, która ostatecznie uznała tę wadliwą politykę za niezgodną z konstytucją.
