Przekaz Dharmy: Świeckie zachodnie podejście do buddyzmu, medytacji, życia i rzeczywistości

Opinie czytelników

Książka oferuje nowoczesną interpretację buddyzmu, pozbawiając go elementów mistycznych i skupiając się na praktycznych zastosowaniach nauk Buddy. Została dobrze przyjęta ze względu na swoją jasność i przystępność, szczególnie dla tych, którzy szukają prostego podejścia do zrozumienia buddyzmu. Spotkała się jednak z krytyką za przedstawienie tradycyjnego buddyzmu, które niektórzy recenzenci uznali za mylące.

⬤ Jasna i zwięzła prezentacja buddyzmu mająca zastosowanie we współczesnym życiu.
⬤ Przystępna dla czytelników o różnym poziomie wykształcenia.
⬤ Pozbawiona mistycznych i skomplikowanych aspektów buddyzmu, czyniąc go przystępnym.
⬤ Pozytywne recenzje podkreślają jej praktyczne wskazówki i klarowność.
⬤ Wciągający styl pisania, który trafia do wielu czytelników.

⬤ Krytyka za błędne przedstawianie tradycyjnego buddyzmu i używanie wyselekcjonowanych przykładów.
⬤ Niektórzy uważają, że książka odrzuca ważne aspekty klasycznego buddyzmu.
⬤ Potencjalny sprzeciw ze strony tradycyjnych buddyjskich instytucji i praktykujących.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Dharma Transmission: A secular Western approach to Buddhism, Meditation, Life & Actuality

Zawartość książki:

"Przekaz Dharmy" jest połączeniem publicznych wykładów i forów dyskusyjnych grup studyjnych w Australii Zachodniej w latach 2006-2020 na różne tematy, prowadzonych przez tych, którzy angażują się w podróż Dharmy w kontekście świeckiego zachodniego podejścia do buddyzmu, medytacji, życia i aktualności. Kontekst ten został opracowany jako obecne funkcjonalne zrozumienie aktualności, które zostało urzeczywistnione w okresie medytacji 13 czerwca 1980 r., a następnie w procesie aktualizacji w różnych szkołach buddyzmu przez ponad trzydzieści lat, który wciąż trwa.

Ta zbiorowa podróż jest próbą nadania intelektualnego sensu doświadczeniu przebudzenia, aby można je było przekazać nowej świeckiej zachodniej publiczności, bez odwoływania się do czegokolwiek nadprzyrodzonego, dogmatów religijnych, zinstytucjonalizowanych wierzeń lub innych niezachodnich wpływów kulturowych. W przekazywaniu Dharmy nigdy nie chodziło o osobę przekazującą. Zawsze chodziło o samą komunikację.

Zawsze była przekazywana tak, aby można ją było przetestować, zakwestionować, obalić lub urzeczywistnić w bezpośrednim doświadczeniu, bez potrzeby jakiegokolwiek aspektu wierzeń narzuconego przez zdezorientowany i uwarunkowany, samoodnoszący się umysł. Ta książka oznacza przejście od pojedynczego przekaziciela Dharmy w tym kontekście do zbiorowego głosu, który uznaje, że proces przekazu jest zakończony.