Przejrzystość

Oryginalny tytuł:

Transparencies

Zawartość książki:

TRANSPARENCIES Marii Borio to trzewiowy i surrealistyczny anglojęzyczny debiut jednej z najbardziej obiecujących młodych włoskich poetek.

W TRANSPARENCIACH Marii Borio język nie jest niczym innym. Te wiersze migoczą na granicy abstrakcji i ciała, gdzie nasze relacje - zarówno intymne, jak i publiczne - są wyobrażane i przeżywane. Jednocześnie surrealistyczne (pszczoły wyłaniające się z ust) i konkretne (włosy i paznokcie w szufladzie wśród starannie złożonych koszul), kosmiczne (w "ostrym, księżycowym wietrze") i ziemskie ("w wapieniu" w "szkle wieżowca"), słowa Borio sprawiają, że światy zderzają się. Czy żyła miasta może mieć rytm / pod stopami tych, którzy chodzą, / ich obscenicznymi, przezroczystymi ciałami?" - pyta. pyta. Ta ekscytująca książka została przetłumaczona na giętki angielski przez Danielle Pieratti, której interpretacje są równie pięknie dostosowane do zmian i mnogości oryginału Borio, jak i do możliwości dźwięku i linii w tłumaczeniu". --Stefania Heim.

Czy poezja może być "żyłą, do której przenikają uczucia wszystkich"? Czy poezja może być tym, co przetrwa tłumaczenie? Ta książka udowadnia, że tak. Wyrafinowany wiersz Marii Borio lśni w krystalicznym przekładzie Danielle Pieratti, który jest "ukryty" i "współrozciągły z nim" - zapożyczając obraz Dantego ze słowami Heaneya. Niech więc tłumaczenie Danielle będzie naszym "sekretnym wejściem" do miejsca, w którym "przezroczysty cud" w sercu poetyki Marii ujawnia się jako niezauważalna i nieskorumpowana wiadomość - inna mapa umysłu, głębsza empatia oka". --Marco Sonzogni.

Wiersze Marii Borio polują na poprzednie chwile, kiedy jedno kruche ludzkie spojrzenie - przekraczające linie horyzontu, rozpikselowane przez ekrany, promieniujące na fluorescencyjne izotopy - dotyka innego. Danielle Pieratti przenosi na angielski to, co we włoskim Borio jest przeźroczyste, te zmieniające się przezroczystości, które, podobnie jak malarstwo ekspresjonistyczne, mniej dbają o pokazanie, jak rzeczy wyglądają, niż o wywołanie atmosfery i nastroju. Samotność wypełnia te wiersze. Ludzie "opierają głowy o okna, tracą intymność. / Tylko fluorescencyjne skrawki między horyzontem a mózgiem". Jednak Pieratti jest równie wrażliwy na miejskie obrazy Borio, te cudowne przebłyski, kiedy "(t)niebo naciska (i) nasze samotności eksplodują". --Penelope Pelizzon.

Poezja. Studia włoskie. Studia kobiece. Tłumaczenie.