Performing Blackness on English Stages, 1500-1800
Performing Blackness on English Stages, 1500 1800 analizuje wczesnonowożytne wcielanie się angielskich aktorów w czarnoskórych Afrykanów.
Te występy blackface ustanowiły dynamiczne konwencje teatralne, które były powtarzane od sztuki do sztuki, od fabuły do fabuły, z czasem zestalając się i przyczyniając się do konstruowania przez angielską publiczność różnic rasowych. Vaughan omawia niekanoniczne sztuki, grupowanie scen i postaci, które podkreślają najważniejsze konwencje - wygląd, tropy językowe, wzorce mowy, sytuacje fabularne, użycie napomknień i solilokwiów oraz inne techniki dramatyczne - które ukształtowały sposób, w jaki czarne postacie były „czytane” przez białą angielską publiczność.
W sztukach, w których uczestniczyły tysiące angielskich mężczyzn i kobiet od XVI wieku do końca XVIII wieku, w tym Tytus Andronikus, Otello i Oroonoko, blackface był polifonicznym znacznikiem, który rozpowszechniał zniekształcone i sprzeczne, ale przekonujące obrazy czarnych Afrykanów w okresie, w którym Anglia coraz bardziej angażowała się w handel afrykańskimi niewolnikami „.
