Before Sufism
Christopher Melchert proponuje uhistorycznienie islamskiej pobożności wyrzekającej się (zuhd).
Gdy okres podbojów dobiegał końca na początku VIII wieku n.e., wyrzekający się wytrwale starali się zachować pogardę dla doczesnych wygód i lojalność wobec wyższej sprawy, która charakteryzowała społeczność muzułmanów w VII wieku. Zamiast lekkomyślnego zagrożenia na polu bitwy, kultywowali oni intensywny strach przed nadchodzącym Sądem Ostatecznym.
Spędzali noce płacząc, recytując Koran i wykonując nadobowiązkowe rytualne modlitwy. Kładli nacisk na zaświaty do tego stopnia, że zminimalizowali dobre uczynki na tym świecie. Później spadek danin od podbitych ludów i konwersja na islam sprawiły, że dla większości muzułmanów utrzymanie takiego reżimu stawało się coraz bardziej niewykonalne.
Zróżnicowanie zawodowe również wywołało rosnącą krytykę surowości. W końcu, pod koniec IX wieku, pojawiła się forma sufizmu, która mogła pomieścić tych, którzy chcieli i byli w stanie poświęcić większość swojego czasu na nabożeństwa religijne, tych, którzy chcieli i byli w stanie poświęcić swój czas na inne zajęcia religijne, takie jak prawo i hadisy, oraz tych, którzy nie chcieli lub nie byli w stanie tego zrobić.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)