Against the Unspeakable: Complicity, the Holocaust, and Slavery in America
W następstwie II wojny światowej nazistowskie ludobójstwo europejskich Żydów stało się synonimem "niewypowiedzianego", stawiając kluczowe wyzwania dla reprezentacji cierpienia, artykulacji tożsamości i praktyki etycznej w coraz bardziej wielonarodowym i wielokulturowym świecie. W tej książce Naomi Mandel argumentuje przeciwko "niewypowiedzianemu" jako jakiejkolwiek nieodłącznej jakości takiego wydarzenia, podkreślając, że termin ten jest taktyką retoryczną strategicznie wykorzystywaną do wspierania określonych programów kulturowych i politycznych.
Twierdząc, że należy zachować wyjątkowość, świętość i nienaruszalność ludzkiego cierpienia, autor pisze, że założenie, iż cierpienie jest niewypowiedziane, działa na rzecz uciszenia i zanegowania cierpiącego ludzkiego ciała, a ostatecznie pozwala nam zapomnieć o naszej własnej podatności na cierpienie. Omawiając różne teksty, takie jak Umiłowana Toni Morrison, Lista Schindlera Stevena Spielberga i Wyznania Nat Turnera Williama Styrona, Mandel pyta: Co przywołanie granic języka umożliwia pisarzom, autorom i krytykom? Mając na celu pogodzenie języka i cielesności oraz włączenie doświadczenia do ekonomii języka, społeczności, tożsamości i etyki, pokazuje, jak, kiedy i dlaczego używa się terminu "niewypowiedziane".
Mandel czerpie z teorii krytycznej, analizy literackiej i studiów filmowych, aby zaoferować paradygmat czytania, który umożliwi kluczową pracę nad porównawczymi okrucieństwami i reprezentacją cierpienia, aby wyjść z impasu "niewypowiedzenia". Jej książka zainteresuje badaczy zajmujących się traumą i ludobójstwem, antysemityzmem i rasizmem, a także literaturą, kulturą i porównawczymi studiami etnicznymi.
