Awake in Gethsemane: Bonhoeffer and the Witness of Christian Lament
W Psalmach jesteśmy świadkami, jak Dawid woła o wybawienie w okresach udręki i smutku, szukając schronienia i siły u Pana. Podobnie Jezus prosił Boga w ogrodzie Getsemane o siłę w czasie wielkiej potrzeby. Wołania Dawida i Jezusa do Boga odzwierciedlają zapomnianą duchową dyscyplinę lamentu. Lament nie jest smutkiem bez ostatecznej nadziei - to jest rozpacz. Lament jest raczej zaufaniem Bogu pomimo, a nawet poprzez doświadczenie beznadziei.
W Przebudzeniu w Getsemane Tim Judson rozważa miejsce i znaczenie lamentu dla wspólnoty chrześcijańskiej poprzez bliskie zaangażowanie w życie i pracę Dietricha Bonhoeffera. Po udokumentowaniu historycznego upadku i obecnego braku lamentu w większości zachodniego Kościoła, Judson proponuje potrójne podejście do tematu, argumentując, że podstawa lamentu jest koniecznie zlokalizowana w teologii, etyce i liturgii współzależnie. Relacja ta wyznacza ramy krytycznej pracy wykonanej wraz z Bonhoefferem, interpretując lament poprzez jego chrystologię, eklezjologię i egzegezę biblijną. Wyłania się konstruktywna lamentologia, której celem jest ułatwienie Kościołowi zaangażowania się w niektóre krytyczne współczesne kwestie.
Judson przedstawia lament jako wierny aspekt prawdziwie ludzkiego życia, które w Chrystusie i przez Chrystusa jest dla innych i z innymi. Lament jest środkiem, dzięki któremu uczniowie pozostają "przebudzeni z Chrystusem w Getsemani" w zranionym świecie, w którym panuje grzech, cierpienie i smutek. Taka perspektywa rzuca wyzwanie dominującym ideologicznym horyzontom i powszechnym założeniom na temat lamentu, które wykluczają lub zniekształcają tę kluczową dyscyplinę duchową. Dlatego też Judson otwiera nowe wyobrażeniowe możliwości pozytywnego i twórczego interpretowania lamentu, dając świadectwo rzeczywistości, w której wierna wolność jest doskonale ucieleśniona przez samego lamentującego Jezusa, który poprzez swój własny lament jest zbawieniem świata.