Ocena:
Książka „Waking, Dreaming, Being” autorstwa Evana Thompsona bada skrzyżowanie filozofii buddyjskiej, neuronauki i fenomenologii, zagłębiając się w świadomość i jej związek z medytacją i egzystencją. Obiecuje bogactwo informacji, jednocześnie angażując czytelnika w przemyślany dialog. Niektórzy krytycy zwracają jednak uwagę na jej gęstą pisownię i ograniczenia zakresu, szczególnie w ignorowaniu tematów marginalnych i szerszych implikacji filozoficznych.
Zalety:⬤ Bogata w informacje i dobrze zbadana, oferująca dogłębną eksplorację świadomości i jej różnych aspektów.
⬤ Angażujący styl pisania, który traktuje czytelników jako zdolnych do złożonego myślenia.
⬤ Skutecznie integruje wschodnie filozofie z zachodnimi perspektywami naukowymi.
⬤ Przystępna dyskusja dla osób niezaznajomionych z filozofią buddyjską, dzięki uporządkowanej i nieco redundantnej strukturze.
⬤ Zawiera osobiste spostrzeżenia i anegdoty, które ożywiają dyskusję.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że książka jest gęsta i rozwlekła, przez co czasami trudno ją śledzić.
⬤ Krytykowana za ograniczony zakres, ponieważ nie obejmuje różnych tematów pobocznych lub szerszych implikacji świadomości.
⬤ Materialistyczne podejście może nie współgrać z tymi, którzy eksplorują bardziej duchowe lub alternatywne perspektywy.
⬤ Pewne powtarzające się koncepcje mogą zniechęcać do czytania.
(na podstawie 59 opinii czytelników)
Waking, Dreaming, Being: Self and Consciousness in Neuroscience, Meditation, and Philosophy
Evan Thompson, uznany filozof umysłu, znany również ze swojej przełomowej pracy w dziedzinie buddyzmu i kognitywistyki, łączy najnowsze badania neuronaukowe dotyczące snu, śnienia i medytacji z indyjską i zachodnią filozofią umysłu, rzucając nowe światło na jaźń i jej związek z mózgiem.
Thompson pokazuje, że jaźń jest zmieniającym się procesem, a nie czymś statycznym. Kiedy nie śpimy, identyfikujemy się z naszym ciałem, ale jeśli pozwolimy naszemu umysłowi błądzić lub marzyć, rzutujemy mentalnie wyobrażone ja na zapamiętaną przeszłość lub przewidywaną przyszłość. Gdy zasypiamy, wrażenie bycia ograniczoną jaźnią odrębną od świata zanika, ale jaźń pojawia się ponownie w stanie snu. Jeśli mamy świadomy sen, nie identyfikujemy się już tylko z jaźnią we śnie. Nasze poczucie jaźni obejmuje teraz naszą śniącą jaźń, „ja” jako śniącego. Wreszcie, podczas medytacji - zarówno na jawie, jak i w świadomym śnie - możemy obserwować wszelkie pojawiające się obrazy lub myśli i to, w jaki sposób identyfikujemy się z nimi jako „ja”. Możemy również doświadczyć samej świadomości, odrębnej od zmieniającej się zawartości, która składa się na nasz obraz „ja”.
Tradycje kontemplacyjne mówią, że możemy nauczyć się odpuszczać jaźń, abyśmy po śmierci mogli ze spokojem obserwować jej rozpad. Thompson łączy neuronaukę, filozofię i osobistą narrację, aby przedstawić te przemiany, dodając niezwykłej głębi do głębokich życiowych pytań. Doświadczenie kontemplacyjne oświetla odkrycia naukowe, a dowody naukowe wzbogacają rozległą wiedzę zdobytą przez kontemplatyków.
