Ocena:
Książka bada wkład naukowy i życie osobiste George'a Gamowa i Freda Hoyle'a, koncentrując się na ich odmiennych teoriach powstania wszechświata: Wielkim Wybuchu i teorii stanu ustalonego. Zapewnia wciągającą mieszankę biografii, dyskusji naukowych i kontekstu historycznego, dzięki czemu złożone tematy są dostępne dla szerokiego grona odbiorców. Autor, Paul Halpern, jest chwalony za swój styl pisania i zdolność do humanizowania tematów, chociaż niektóre recenzje wyrażają obawy dotyczące przedstawiania naukowców.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i wciągająca narracja
⬤ równoważy naukę i biografię
⬤ dostępna dla czytelników bez wykształcenia naukowego
⬤ pouczająca i zabawna
⬤ zawiera historyczne zdjęcia
⬤ podkreśla mniej znanych współpracowników
⬤ dobra dla początkujących i młodych czytelników.
⬤ Kilka krytycznych uwag na temat umniejszania wkładu Gamowa i Hoyle'a
⬤ postrzegane wyolbrzymianie roli pomniejszych współpracowników
⬤ niektórzy czytelnicy uważają ją za zbyt elementarną
⬤ brakuje dogłębnej analizy naukowej dla bardziej doświadczonych czytelników.
(na podstawie 18 opinii czytelników)
Flashes of Creation: George Gamow, Fred Hoyle, and the Great Big Bang Debate
Wielka debata na temat Wielkiego Wybuchu i dążenie do zrozumienia losów wszechświata Dziś Wielki Wybuch jest tak mocno zakorzeniony w naszym rozumieniu kosmosu, że poddawanie go w wątpliwość wydawałoby się szaleństwem.
Ale jak pokazuje Paul Halpern w Flashes of Creation, zaledwie kilkadziesiąt lat temu sama wzmianka o nim wywoływała iskry. W centrum debaty znaleźli się rosyjsko-amerykański fizyk George Gamow i brytyjski astrofizyk Fred Hoyle. Gamow upierał się, że ognista eksplozja wyjaśnia, w jaki sposób powstały elementy wszechświata.
Atakując ten pomysł jako na wpół upieczony, Hoyle odparł, że wszechświat był zaangażowany w niekończący się proces tworzenia. Bitwa była zacięta.
Ostatecznie Gamow okazał się mieć rację - w większości - a Hoyle, wraz ze swoimi licznymi osiągnięciami, jest pamiętany z nadania teorii najgłupszej możliwej nazwy: Wielki Wybuch. Halpern oddaje błyskotliwość obu myślicieli i przypomina nam, że nawet ci, którym udowodniono, że się mylili, mogą nas wiele nauczyć o odwadze, wyobraźni i samym wszechświecie.
