Proxy: Essays Near Knowing

Opinie czytelników

Recenzje książki podkreślają, że jest to zbiór esejów, które łączą eksperymentalną myśl z osobistą narracją. Czytelnicy doceniają głębię i teksturę esejów, a niektórzy chwalą geniusz autora i wgląd w złożone relacje i zmagania. Pojawiają się jednak głosy krytyczne dotyczące czytelności i pretensjonalności książki, a niektórzy czytelnicy czują się zniechęceni lub przytłoczeni.

⬤ Znakomicie skonstruowane narracje
⬤ głęboka eksploracja kwestii osobistych i społecznych
⬤ postrzegana przez niektórych jako dzieło geniusza
⬤ eksperymentalne, ale przystępne
⬤ mocne eseje na złożone tematy, takie jak seksualność i relacje rodzinne.

⬤ Niełatwa lektura dla każdego
⬤ niektórzy uważają ją za rozwlekłą i pretensjonalną
⬤ kilku czytelników nie zaangażowało się w tekst i nie ukończyło
⬤ poleganie na wadliwej pamięci może wprowadzać czytelników w błąd.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Proxies: Essays Near Knowing

Zawartość książki:

Te dwadzieścia cztery eseje na jeden temat skupiają się na zaskakującej różnorodności tematów: mycie stóp, dokumentacja, Br er Rabbit, opieka nad domem, męska ruletka, Locus Amoenus, które zaczynają rozpakowywać samego eseistę i jego życiowe obawy: seks i seksualność, poezję i poetykę, pozycje podmiotowe w amerykańskiej pracy (nie wyłączając środowiska akademickiego) oraz jego wychowanie w klasie robotniczej, prymitywnych baptystach w środkowej części stanu Karolina Północna.

W Proxies oryginalne ograniczenie, całkowita rezygnacja z odwoływania się do autorytatywnych źródeł, tworzy rozbrajający tryb niezależnej refleksji Briana Blanchfielda. Powtarzalny eksperyment polegający na czerpaniu wyłącznie z tego, co wie, szacuje, pamięta i błędnie pamięta na dany temat, często otwiera się na niezwykle szczerą ocenę siebie i sytuacji.

Impulsem napędowym projektu jest dążenie do błędu, co w erze Wiki-wiedzy jest co najmniej tak stare, jak Montaigne, gdy odkładając wszystkie książki z powrotem na półkę, zapytał: "Co ja wiem?". "