Wraz z nowoczesną sekularyzacją protestantyzm stracił również swój popularny kościelny charakter. Spowodowało to reorientację.
Teistyczny obraz Boga został zastąpiony paradoksem Boga „nieobecnego”. Autor interpretuje paradoks wiary jako doświadczenie wyzwolenia i zaangażowania poprzez Innego w „ślad” Boga.
Omawia te potencjały istotne dla społeczeństwa obywatelskiego z teologią feministyczną, z transformacją odkupieńczego chrześcijaństwa w protestantyzm pojednania z naszą skończonością i światem stworzenia. Z metodologicznego punktu widzenia autor wybiera podejście fenomenologiczno-dekonstrukcyjne w dialogu z Bonhoefferem, Nancy, Levinasem i tradycją protestancką.