Proszę, nie jedz stokrotek

Opinie czytelników

Książka „Please Don't Eat the Daisies” autorstwa Jean Kerr to zbiór humorystycznych esejów odzwierciedlających życie na przedmieściach, macierzyństwo i pisarstwo, prezentujących ponadczasowy dowcip, który rezonuje nawet dekady po jej pierwszej publikacji. Czytelnikom spodobała się jej lekkość i nostalgiczny urok, mimo że treść jest nieco przestarzała.

Książka jest bardzo zabawna i przyjemna, z ponadczasowym humorem, który przemawia do wielu czytelników. Zapewnia odświeżające spojrzenie na macierzyństwo i życie na przedmieściach, wraz z bystrymi obserwacjami i odniesieniami literackimi. Wielu czytelników z sentymentem wspomina swoje poprzednie lektury i docenia jej zabawny charakter, znajdując w niej coś dla siebie pomimo jej wieku. Pisarstwo jest chwalone za dowcip i bystrość.

Niektórzy czytelnicy uważają, że treść jest przestarzała i nie można jej odnieść do współczesnego życia, szczególnie patrząc na nią przez pryzmat bogactwa i różnych norm kulturowych. Niektórzy wspominają, że humor może się znudzić, jeśli czyta się go za jednym posiedzeniem, a nie wszystkie eseje w równym stopniu rezonują z każdym czytelnikiem. W wersji ebook brakuje indeksu, co dla niektórych jest wadą.

(na podstawie 25 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Please Don't Eat the Daisies

Zawartość książki:

„Odświeżający... wybuchający śmiechem” bestseller New York Timesa #1 o życiu na przedmieściach, który został zaadaptowany na klasyczną komedię filmową („Kirkus Reviews”).

Pewnego dnia nagrodzona Tony Award dramatopisarka Jean Kerr spakowała czwórkę swoich dzieci (i męża Waltera, jednego z najostrzejszych krytyków Broadwayu) i opuściła Nowy Jork. Przenieśli się do odległej części świata, która obiecywała trawiastą utopię, gdzie stokrotki rosły dziko, a domy opisywano jako neo-imbirowe. W tym zbiorze „przenikliwie spostrzegawczych” esejów Kerr opisuje swoje nowe życie w tej dziwnej krainie zwanej Larchmont ( The Washington Post ).

To brzmi jak błogość - koniec z ciasnymi mieszkaniami i koszmarnymi przyjęciami koktajlowymi po teatrze, na których martini nigdy nie było wystarczająco wytrawne. Teraz ma własną pralkę/suszarkę, ogród, miejsca na najgorętszych przedstawieniach szkolnych (niskie koszty, ale nigdy nie odzyskają strat) i nowy rodzaj szaleństwa.

W Please Don't Eat the Daisies „Jean Kerr gotuje z gazem rozweselającym”, badając codzienne absurdy, niepokoje i radości związane z małżeństwem, rodziną, przyjaciółmi, dekorowaniem domu i utrzymaniem kariery - ale tym razem z garażem! ( Time ).