Proroctwo i jego kultowe wymiary

Oryginalny tytuł:

Prophecy and Its Cultic Dimensions

Zawartość książki:

Ten zbiór ośmiu esejów dotyczy szerokiego zakresu zagadnień historycznych, literackich i metodologicznych. Po pierwsze, jakie były powiązania między personelem kultowym a proroczym? Czy prorocy pełnili funkcje rytualne/kultowe w świątyniach? Czy prorocze działania i/lub wypowiedzi odgrywały rolę w wykonywaniu kultu? Jakie były rytualne aspekty wróżbiarstwa? Po drugie, w jaki sposób teksty literackie opisują interakcję między proroctwem a kultem? Po trzecie, w jaki sposób różne teorie (np.

teoria religii, teoria performatywna) mogą pozwolić nam lepiej zrozumieć wzajemne oddziaływanie między wróżbiarstwem a rytuałem kultowym w starożytnym Izraelu i na szerszym starożytnym Bliskim Wschodzie? Marian Broida bada elementy rytualne opisane w biblijnych opisach wstawiennictwa. Lester Grabbe powraca do ważnego pytania, czy kultowe proroctwa istniały w świątyni jerozolimskiej w starożytnym Izraelu. Anja Klein utrzymuje, że chociaż Psalmy 81 i 95 mogą pośrednio świadczyć o formie kultowego proroctwa, same w sobie nie stanowią kultowego proroctwa.

Jonathan Stokl omawia pojęcie "wyzwalania" proroctwa i sugeruje, że zwracanie się do Jahwe może samo w sobie być rozumiane jako rodzaj zrytualizowanego zachowania. John Hilber rozważa wykonywanie rytuałów, które towarzyszyły proroczemu potwierdzeniu zwycięstwa w egipskim kulcie.

Martti Nissinen patrzy szerzej na pytanie, czy prorocy w starożytnym świecie funkcjonowali jako wykonawcy rytuałów. Lena-Sofia Tiemeyer bada pośredniczące i predykcyjne funkcje kapłanów przedstawione w Historii Deuteronomistycznej.

Alex Jassen argumentuje, że Żydzi w okresie Drugiej Świątyni postrzegali kapłanów i świątynię jako nowe miejsce działalności prorockiej.