Ocena:
Książka „Prometeusz i Gaja” autorstwa Flussa i Frim krytycznie analizuje dwie główne współczesne szkoły filozoficzne, futuryzm i eko-pesymizm. Autorzy argumentują, że obie filozofie podzielają elitarne i irracjonalistyczne poglądy i opowiadają się za humanistycznym i racjonalnym podejściem do emancypacyjnej polityki opartej na radykalnym oświeceniu.
Zalety:Książka jest wciągająca, przystępna i dobrze zbadana, dostarczając jasnej krytyki filozofii antyhumanistycznych. Przedstawia przekonujące argumenty za przyjęciem filozofii humanistycznej i polityki emancypacyjnej.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać krytykę futuryzmu i eko-pesymizmu za zbyt jednostronną lub mogą nie zgodzić się z perspektywą autorów na racjonalizm i humanizm.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Prometheus and Gaia: Technology, Ecology and Anti-Humanism
Prometeusz i Gaja analizuje prądy ideologiczne znane jako futuryzm i eko-pesymizm. Choć rzadko mówi się o tych tendencjach wprost, zwłaszcza w dyskursie głównego nurtu, mają one silny (choć podziemny) wpływ na dzisiejszą popularną politykę. W świetle egzystencjalnych zagrożeń stwarzanych przez zmiany klimatyczne, rozprzestrzenianie broni jądrowej, przełomowe technologie (zwłaszcza bioinżynierię i sztuczną inteligencję) oraz zbliżające się kryzysy gospodarcze, wiele osób zmęczyło się "drobnymi poprawkami" oferowanymi przez konwencjonalnych polityków. Pogłębiające się zmiany klimatyczne wydają się być problemem, któremu "redukcja, ponowne użycie i recykling" lub niewiążące traktaty nie są w stanie zaradzić. Podobnie wieloletnie kryzysy gospodarcze wydają się zbyt dużym i zbyt systemowym zagrożeniem w porównaniu z umiarkowanymi "poprawkami" w postaci luzowania ilościowego i rządowych bailoutów. Jeśli problemem jest sam system, to konieczna wydaje się radykalna zmiana.
W tym miejscu pojawiają się dwa style myślenia, które kwestionują status quo: Futurysta dostrzega w zagrożeniach egzystencjalnych wiele symptomów rozdźwięku. Jest to pogłębiająca się przepaść między dynamiczną i stale przyspieszającą technologią z jednej strony, a zbyt statyczną koncepcją ludzkiej natury i społeczeństwa z drugiej. Ich rozwiązaniem jest pełne przyjęcie destrukcyjnych i anarchicznych mocy technologii i pozostawienie człowieka, jakiego znamy, jako nic więcej niż zaściankowy relikt. Eko-pesymista zamiast tego postrzega rozwój technologiczny jako problem. Potrzeba zdominowania natury i zepsucie planety jest bezpośrednią przyczyną naszych współczesnych kryzysów. Ich rozwiązaniem jest karcenie ludzkiej konsumpcji, egoizmu i instrumentalnego rozumu jako niszczących holistyczną, planetarną równowagę.
To, co łączy te dwie ideologie, to zdecydowany antyhumanizm. Każda z nich na swój sposób podporządkowuje ludzki dobrobyt i rozum jakiemuś obcemu "innemu". Ten wspólny antyhumanizm jest pod pewnymi względami ważniejszy niż konkretny "inny", którego wskazują - niezależnie od tego, czy jest to anarchiczna natura, czy dynamiczna technologia. W obu przypadkach to, co stoi ponad ludzkością, jest cenione jako obiekt adoracji, a nie prawdziwego zrozumienia lub zrozumienia. Ta potrzeba radykalnej transcendencji poza to, co ludzkie, maskuje się jako nowa forma polityki; w rzeczywistości jest to tendencja przednowoczesna i antyoświeceniowa. Prometeusz i Gaja stara się odkryć i zdemistyfikować tę dziwną zbieżność przeciwieństw, a następnie przedstawia pozytywne argumenty na rzecz humanistycznego racjonalizmu.
