Projekt 9:09

Opinie czytelników

The 9:09 Project to przejmująca opowieść o żałobie, uzdrawianiu i odkrywaniu siebie, skupiona wokół licealisty Jamisona, który wykorzystuje swoją pasję do fotografii, aby poradzić sobie ze stratą matki. Narracja porusza tematy rodziny, przyjaźni i złożoności dorastania, a wszystko to zakotwiczone jest w wiarygodnych postaciach i emocjonalnej głębi.

Czytelnicy chwalili piękny i mistrzowski styl pisania, wiarygodne i złożone postacie oraz emocjonalnie wciągającą fabułę. Książka została opisana jako terapeutyczna i wpływowa, z tematami, które rezonują w każdym wieku. Narracja audio otrzymała szczególne uznanie za ożywienie postaci. W wielu recenzjach podkreślano skuteczne wykorzystanie fotografii jako głównego tematu uzdrawiania i nawiązywania więzi, dzięki czemu historia jest wciągająca i zapadająca w pamięć.

Niektórzy czytelnicy zauważyli obecność mocnego języka (zwłaszcza słowa na „F”), co może nie spodobać się każdemu. Kilku recenzentów wspomniało, że historia początkowo wydawała się powolna, a temat żałoby może być ciężki dla niektórych czytelników. Dodatkowo, wspomniane zostały osobiste momenty, które mogą wywołać silne reakcje emocjonalne, potencjalnie czyniąc tę lekturę trudną dla osób znajdujących się w podobnej sytuacji.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The 9:09 Project

Zawartość książki:

Przemyślana opowieść o odnajdywaniu siebie, uczeniu się nadziei po stracie i dostrzeganiu roli, jaką rodzina, przyjaciele, a nawet nieznajomi mogą odegrać w procesie leczenia, jeśli jesteś otwarty i chętny do dzielenia się swoimi doświadczeniami z innymi.

Minęły dwa lata od śmierci jego mamy, a Jamison, jego tata i jego młodsza siostra wydają się sobie radzić, ale radzą sobie ze stratą osobno i na różne sposoby. Kiedy Jamisonowi trzeba przypomnieć o urodzinach matki w dniu jej urodzin, martwi się, że jego pamięć o niej zanika i jest zmuszony liczyć się z upływem czasu. Aby nadać temu sens, bierze do ręki swój aparat fotograficzny - Nikona, którego kilka lat temu podarowała mu matka.

Jamison zaczyna fotografować zwykłych ludzi na ulicy, każdego wieczoru o tej samej porze i w tym samym miejscu. Skupiając swój obiektyw na przypadkowych osobach, które stają mu na drodze, Jamison zaczyna postrzegać świat w głębszy sposób. Jego przedsięwzięcie przeradza się w szkolny projekt, a następnie w coś więcej. Wraz z nowym spojrzeniem na świat, Jamison nawiązuje nowe i nieoczekiwane przyjaźnie w szkole. Ale co ważniejsze, udaje mu się ożywić pamięć o matce i ponownie nawiązać kontakt z ojcem i młodszą siostrą.