Prognosis: Pamiętnik mojego mózgu

Opinie czytelników

Pamiętnik jest kroniką osobistej podróży Sarah Vallance i jej kryzysu tożsamości po traumatycznym urazie mózgu spowodowanym wypadkiem podczas jazdy konnej. Odzwierciedla jej zmagania z deficytami poznawczymi, emocjonalnymi zawirowaniami i często niezrozumianą naturą urazowych uszkodzeń mózgu. W całej swojej historii wykazuje się odpornością i determinacją w odbudowywaniu swojego życia, jednocześnie koncentrując się na głębokiej miłości do zwierząt.

Pisanie jest wciągające i surowe, zapewniając autentyczną perspektywę życia z urazowym uszkodzeniem mózgu. Humor autorki zmieszany z bólem sprawia, że jest to wciągająca lektura. Wielu recenzentów uznało jej historię za inspirującą, podkreślając jej siłę i wytrwałość w obliczu przeciwności losu. Dodatkowo, silne motywy miłości do zwierząt i więzi z nimi dobrze rezonują z czytelnikami.

Niektórzy czytelnicy uznali początek za powolny i początkowo trudny do zaangażowania. Pojawiły się również krytyczne uwagi dotyczące postrzegania i przedstawiania przez autorkę jej zmagań poznawczych po urazie, a niektórzy określili ją jako niewiarygodnego narratora. Kilka osób uznało, że tekst nie jest zbyt akademicki, a nacisk na jej relacje czasami przyćmiewał główny nacisk na jej doświadczenia związane z urazem mózgu.

(na podstawie 886 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Prognosis: A Memoir of My Brain

Zawartość książki:

Przejmujący, dowcipny pamiętnik o walce kobiety o nowe życie po druzgocącym urazie mózgu.

Kiedy Sarah Vallance zostaje zrzucona z konia i otrzymuje wstrząsający cios w głowę, wierzy, że wyszła z tego bez szwanku. Następnego ranka sprawy przybierają gwałtowny obrót, gdy zostaje przewieziona z pracy na pogotowie. Pod koniec tygodnia neurolog przedstawia druzgocącą prognozę: Sarah doznała urazu mózgu, który spowodował gwałtowny spadek jej IQ, bez nadziei na wyzdrowienie. Jej mózg uległ nieodwracalnym zmianom.

Obawiając się osądu i uznając, że nie nadaje się już do pracy, Sarah izoluje się od świata zewnętrznego. Spędza miesiące w domu, ze swoimi psami jako jedynym źródłem towarzystwa, walcząc z osobowością, której już nie rozpoznaje, oraz z szokiem i wściekłością z powodu utraty prostych funkcji, które uważała za oczywiste. Jej życie pochłania strach i wstyd, dopóki przypadkowe spotkanie nie daje Sarah nadziei, że jej mózg może się wyleczyć. Ta rozmowa rozpala w niej mały płomień determinacji i Sarah zaczyna walczyć z chorobą, mozolnie ucząc się czytać i pisać, by w końcu wrócić na rynek pracy i rozpocząć nowe, choć nieprzewidywalne życie.

W tej niezwykle intymnej opowieści o dewastacji i odnowie, Sarah uchyla rąbka tajemnicy na temat życia z urazowym uszkodzeniem mózgu, w którym rany są niewidoczne, a trwałe skutki często niezrozumiane. Przez lata frustrujących niepowodzeń i niepewnych triumfów Sarah pogodziła się ze swoją niepełnosprawnością i odnalazła miłość do kobiety, która pomogła jej przyjąć nowe, akceptujące poczucie siebie.