Próbując naprawić głupotę: Autobiografia niezależnego profesora

Opinie czytelników

Autobiografia Geralda Newmana „Trying to Fix Stupid” to kronika jego życia jako profesora historii, szczegółowo opisująca jego osobistą podróż, doświadczenia w środowisku akademickim i refleksje na temat edukacji. Książka jest pełna humorystycznych anegdot, wnikliwych komentarzy na temat nauczania i nostalgicznych wspomnień, które głęboko rezonują z czytelnikami, szczególnie tymi zaznajomionymi ze światem akademickim.

Książka jest wciągająca i pełna humoru, zapewniając szczere spojrzenie na życie nauczyciela. Pisarstwo Newmana jest zabawne, pełne zabawnych anegdot i autoironicznego humoru. Wielu czytelników uznało to za wnikliwe spojrzenie na wyzwania środowiska akademickiego i znaczenie skutecznego nauczania. Narracja obejmuje szeroki zakres doświadczeń, dzięki czemu jest zrozumiała dla każdego, kto zna życie studenckie. Czytelnicy docenili nostalgiczne elementy i refleksje autora na temat wpływowych nauczycieli i rozwoju osobistego.

Niektórzy czytelnicy zauważyli, że Newman czasami zbyt głęboko zagłębia się w dyskusje filozoficzne, co może zakłócać ogólny tok narracji. Niektórzy uznali jego szczere podejście do niektórych tematów za nieco niepokojące, choć przyznali, że dodało to głębi wspomnieniom.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Trying to Fix Stupid: The Autobiography of a Maverick Professor

Zawartość książki:

Prowokujące i często zabawne spojrzenie na nauczanie - pięknie napisana książka, która będzie rezonować z każdym, kto był nauczycielem lub był nauczany w Ameryce.

Gerald Newman, uznany autor The Rise of English Nationalism i posiadacz nagrody Kent State University Distinguished Teaching Award, bada swoją młodość, edukację, uczniów i karierę w pamiętniku skrzącym się humorem i pełnym ujmujących portretów szkolnego życia z obu stron biurka instruktora.

Szkicując swoje pochodzenie i zwierzając się ze swoich młodzieńczych szaleństw i psikusów, Newman dociera do swoich szalonych czasów szkolnych, przedstawiając wesołą paradę znajomych typów - nauczycieli, dyrektorów, maniaków i Greków, zwariowanych profesorów i srebrnojęzycznych "wielkich sal wykładowych". Śledząc swoje postępy na Uniwersytecie Waszyngtońskim, potem na Harvardzie, a następnie trzydziestoletnią karierę w Kent State po niesławnej strzelaninie 4 maja (1970), odnosi się do głównej misji nauczyciela, jaką jest "naprawianie głupoty", zabawnie powracając do bitew z krnąbrnymi studentami, Johnem Bircherem, Henrym Kissingerem i innymi profesorami Harvardu oraz różnymi naukowcami, administratorami i entuzjastami "przebudzenia" w Kent State.

Historyk pokazuje, jak jego samego kształtowały wielkie siły zewnętrzne - II wojna światowa, zimna wojna, Wietnam, amerykańskie kontrowersje polityczne, modne mody intelektualne. Zawiera cenne wskazówki dotyczące nauczania, śmieszne relacje z podróży edukacyjnych i kąśliwe komentarze na temat obecnej sceny politycznej. Jest to obszerna książka, zawierająca znacznie więcej niż historię życia jednego człowieka, napisana w lekkim i zabawnym duchu przez bardzo bystrego obserwatora.