Problem zwiększenia ludzkiej energii, ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystania energii słonecznej

Opinie czytelników

Książka zapewnia głęboki wgląd w myśli i przewidywania Nikoli Tesli dotyczące postępu technologicznego, zrównoważonej energii i kwestii humanitarnych. Chociaż jest chwalona za swoją trafność i głębię, niektórzy czytelnicy uważają, że niektóre jej części stanowią wyzwanie lub nie są wystarczająco wciągające.

⬤ Oferuje głęboki wgląd w wizję Tesli dotyczącą technologii i energii.
⬤ Odnosi się do współczesnych kwestii, podkreślając obawy, które pozostają aktualne.
⬤ Wysoko ceniona przez fanów i osoby zainteresowane futuryzmem i filantropią.
⬤ Intrygujące spojrzenie na kreatywny umysł i teorie Tesli.
⬤ Wielu chwali ją jako świetną lekturę.

⬤ Może być trudna w odbiorze ze względu na skomplikowaną dykcję.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają ją za gęstą lub naukowo wymagającą, co może odstraszyć zwykłych czytelników.
⬤ Brak pomocy wizualnych, szczególnie w odniesieniu do szczegółowych koncepcji technicznych.
⬤ Niektóre treści są postrzegane jako mało ekscytujące lub pozbawione głębi w odniesieniu do ludzkiej energii.
⬤ Mieszane opinie na temat ogólnej jakości, przy czym niektórzy twierdzą, że nie jest to jedno z lepszych dzieł Tesli.

(na podstawie 47 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Problem of Increasing Human Energy, with Special References to the Harnessing of the Sun's Energy

Zawartość książki:

Kiedy mówimy o człowieku, mamy koncepcję ludzkości jako całości i zanim zastosujemy metody naukowe do badania jego ruchu, musimy zaakceptować to jako fakt fizyczny. Ale czy ktokolwiek może dziś wątpić, że wszystkie miliony jednostek i wszystkie niezliczone typy i charaktery stanowią całość, jednostkę? Chociaż jesteśmy wolni w myśleniu i działaniu, jesteśmy trzymani razem, jak gwiazdy na firmamencie, nierozerwalnymi więzami.

Tych więzów nie możemy zobaczyć, ale możemy je poczuć. Skaleczyłem się w palec i boli mnie to: ten palec jest częścią mnie. Widzę zranionego przyjaciela i to też mnie boli: mój przyjaciel i ja jesteśmy jednym.

A teraz widzę powalonego wroga, bryłę materii, na której ze wszystkich brył materii we wszechświecie najmniej mi zależy, a mimo to mnie to smuci. Czyż nie dowodzi to, że każdy z nas jest tylko częścią całości?